Η συνέντευξη του επικεφαλής του Σοσιαλιστικού
Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στην εκπομπή του δημοσιογράφου Γιώργου
Σαχίνη, στον τηλεοπτικό σταθμό Κρήτη TV, Ηράκλειο, 29 Απριλίου 2014.
30 Απρ 2014
29 Απρ 2014
27 Απρ 2014
27 Απρ 2014
Unknown
Ο επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανος Τζουμάκας θα πραγματοποιήσει περιοδεία στην Κρήτη, που θα πραγματοποιηθεί από Δευτέρα 28 Απριλίου έως Τετάρτη 30 Απριλίου.
Στα πλαίσια αυτής, θα παραχωρήσει συνέντευξη:
Τη Δευτέρα, 28 Απριλίου, 8.00 π.μ στην ενημερωτική εκπομπή της δημοσιογράφου Κατερίνας Πολύζου καθώς και στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στις 20.45 στον τηλεοπτικό σταθμό Νέα Τηλεόραση Κρήτης, Χανιά. Τη συνέντευξη μπορείτε να την παρακολουθήσετε μέσω livestreaming εδώ: http://www.neatv.gr/el/webtv.php
Την Τρίτη, 29 Απριλίου στις 22.00, στην πολιτική εκπομπή του δημοσιογράφου Γιώργο Σαχίνη στον τηλεοπτικό σταθμό Κρήτη TV, Ηράκλειο. Τη συνέντευξη μπορείτε να την παρακολουθήσετε μέσω livestreaming εδώ: http://www.cretetv.gr/live-stream/
Στα πλαίσια αυτής, θα παραχωρήσει συνέντευξη:
Τη Δευτέρα, 28 Απριλίου, 8.00 π.μ στην ενημερωτική εκπομπή της δημοσιογράφου Κατερίνας Πολύζου καθώς και στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στις 20.45 στον τηλεοπτικό σταθμό Νέα Τηλεόραση Κρήτης, Χανιά. Τη συνέντευξη μπορείτε να την παρακολουθήσετε μέσω livestreaming εδώ: http://www.neatv.gr/el/webtv.php
Την Τρίτη, 29 Απριλίου στις 22.00, στην πολιτική εκπομπή του δημοσιογράφου Γιώργο Σαχίνη στον τηλεοπτικό σταθμό Κρήτη TV, Ηράκλειο. Τη συνέντευξη μπορείτε να την παρακολουθήσετε μέσω livestreaming εδώ: http://www.cretetv.gr/live-stream/
24 Απρ 2014
Unknown
Στα πλαίσια του πρώτου καθαρά μιντιακού πολιτικού μορφώματος για τα ελληνικά δεδομένα, ονόματι "Ποτάμι", η ηγετική του ομάδα αρχίζει να κάνει τις πρώτες εμφανίσεις της και τα στελέχη του μηχανισμού του να παίρνουν τη "θέση μάχης" που αναλογεί στον καθένα, ενόψει Ευρωεκλογών.
Αρχικά, ο Σταύρος Θεοδωράκης και η βολεμένη ομάδα των κονδυλοφόρων του που υποστήριξαν με «δημοσιογραφικό πάθος» από το site protagon.gr, επί τέσσερα χρόνια την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και τα μνημόνια -που συγκροτούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής- και πλέον συναποτελούν το «Ποτάμι», προωθήθηκαν σε επικοινωνιακό επίπεδο, από όλα τα συστημικά ΜΜΕ που στηρίζουν το «μνημονιακό μπλοκ» των πολιτικών δυνάμεων. Το αρνητικό όμως, κλίμα που εισέπραξαν από τον προοδευτικό κόσμο, ως προϊόν του συστήματος, τους οδήγησε σε αναπροσαρμογή της επικοινωνιακής στρατηγικής τους.
Πλέον, ως βασικό επικοινωνιακό όχημα δεν θα χρησιμοποιήσει το πλήρως απαξιωμένο στην ελληνική κοινωνία και με ασήμαντη πλέον πολιτική επιρροή στους προοδευτικούς πολίτες, συγκρότημα ΔΟΛ - αν και αποτελεί κατεξοχήν πολιτικό προϊόν για την εξυπηρέτηση των πολιτικό-οικονομικών επιδιώξεων που το αντίστοιχο σύμπλεγμα διαπλοκής προωθεί - και τα παραδοσιακά του επικοινωνιακά εργαλεία, MEGA, ΒΗΜΑ, ΤΑ ΝΕΑ κλπ. Αλλά αντιθέτως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα free press έντυπα με επικοινωνιακή «ναυαρχίδα» την Athens Voice, που προωθούν την ίδια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική ατζέντα αλλά με σαφώς καλύτερο επικοινωνιακό περιτύλιγμα και με μεγάλη διείσδυση στην ελληνική νεολαία, ευρύτερα τμήματα της οποίας είναι πολιτικά απαίδευτα, στα πλαίσια του ρεύματος αποπολιτικοποίησης, ατομικισμού και μη ενασχόλησης με τα κοινά που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες.
Η δουλειά των εν λόγω εντύπων είναι ομολογουμένως, τόσο σε επίπεδο ιδεολογικό-πολιτικής κατ’ ουσία, ζύμωσης αλλά με την ταμπέλα του «απολιτικού», της δήθεν «κοινής λογικής» και του «αυτονοήτου», που υπερβαίνει τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και το πολιτικό λόγο που αρθρώνουν, όσο και σε επίπεδο προώθησης «προτύπων ζωής», με βασικό στόχο την επικράτηση στο ηγεμονικό πεδίο -με γκραμσιανούς όρους - εξαιρετικά προσεκτική, σοβαρή και συνεπής στο χρόνο, εδώ και μια δεκαετία. Ενδεικτικό είναι ότι η πρώτη «χαλαρή» συνέντευξη-παρουσίαση του υπευθύνου της πολιτικής καμπάνιας του «Ποταμιού», κύριου Γιατρωμανωλάκη, υπότροφου του ιδρύματος Σωκράτη Κόκκαλη, γίνεται στην Lifo στη στήλη «Η φωνή του Λαού» (!).
Αντίστοιχα οργανωμένη ιδεολογικό-πολιτική δουλειά την τελευταία δεκαετία σε καθαρά κομματικό επίπεδο, μόνο η Χρυσή Αυγή διαθέτει που υπήρξε «πρωτοπόρος» και στη χρήση του διαδικτύου, ως εργαλείου προπαγάνδας και διάχυσης του πολιτικού της μηνύματος στους νέους και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους, που ως κοινωνικό-πολιτικό φαινόμενο, διατηρεί τη δυναμική του και ο σκληρός πυρήνας της εξακολουθεί να τη στηρίζει, παρά τα όσα έχουν πλέον αποδεδειγμένα αποκαλυφθεί στην ελληνική κοινωνία την τελευταία περίοδο για τη δράση των στελεχών της.
Καθόλου τυχαία λοιπόν, αλλά με σαφή πολιτική και επικοινωνιακή στόχευση, επιλέχθηκε η πολιτική ονομασία «Ποτάμι», αλλά και το αρχικό πολιτικό τους σλόγκαν «Πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» που έδωσε πλέον τη θέση του, αν και χρησιμοποιείται από στελέχη του, στο πιο εύστοχο επικοινωνιακά, «Πολιτική για όλους». Το «Ποτάμι» πολιτικά δεν εκφράζει τίποτε αλλά σε συμβολικό επίπεδο λειτουργεί ως έννοια που υποδηλώνει μια επιθετική δυναμική, με θετικό όμως πρόσημο. Το «Ποτάμι» εκφράζει συμβολικά τη «μούντζα» των αγανακτισμένων της ακροδεξιάς, αντιπολιτικής και εντέλει αντιδημοκρατικής «πάνω πλατείας» στη Βουλή, αντεστραμμένη.
Συγκεκριμένα έχει μία μόνο ποιοτική διαφορά, καθοριστικής όμως, σημασίας: Η «μούντζα» είναι συμβολικά το ίδιο δυνατή και το ίδιο επιθετική, έχει όμως αρνητικό πρόσημο και υποδηλώνει ετεροπροσδιορισμό, καθώς αυτός που μουντζώνει τη Βουλή και τους εκπροσώπους της, ετεροπροσδιορίζεται. Δεν υποδηλώνει θέση αλλά αντίθεση, ως προς αυτόν που απευθύνεται η «μούντζα». Ο ετεροπροσδιορισμός, ως προς κάποιον «άλλο» και ο αρνητικός λόγος ποτέ δεν κατορθώνει στην πολιτική να δημιουργήσει δυναμική στην κοινωνία με διάρκεια.
Αντιθέτως, το «Ποτάμι» συμβολικά έρχεται να εκφράσει και να προκαλέσει τα ίδια συναισθήματα και συνειρμούς αλλά με θετικό πρόσημο και με αυτοπροσδιορισμό. Υποσυνείδητα, το μήνυμα έγκειται στο ότι έρχεται να συμπαρασύρει πολιτικά μέσα από μια τυφλή γενίκευση, αυτό - δηλαδή το παρόν πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του χωρίς καμία απολύτως πολιτική διάκριση - που μέχρι πρότινος οι πολίτες απλώς «μούντζωναν». «Εγώ μπορώ να πάω στον κόσμο. Οι πολιτικοί μπορούν;», αναφέρει χαρακτηριστικά ο «απλός πολίτης» Στ. Θεοδωράκης, αποκρύπτοντας εσκεμμένα ότι είναι συγκεκριμένοι οι πολιτικοί που εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που άσκησαν, «δεν μπορούν» και όχι όλοι συλλήβδην.
Έρχεται να καβαλήσει το «Κύμα» - η έτερη ονομασία που τελικά απορρίφθηκε, όπως έγινε γνωστό, καθόλου τυχαία επίσης - της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στους πολιτικούς και φυσικά να το κατευθύνει αναλόγως, για την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του οικονομικού, μιντιακού και πολιτικού συμπλέγματος διαπλοκής που το δημιούργησε.
Επίσης, καθόλου τυχαία δεν είναι η μη ξεκάθαρη τοποθέτηση σε επίπεδο ρητορικής, στον άξονα Αριστερά-Δεξιά: «Το Ποτάμι δεν είναι ούτε αριστερό ούτε δεξιό», ισχυρίστηκε ο επικεφαλής της κίνησης στην πρώτη συνέντευξη Τύπου. «Το Ποτάμι δεν έχει ιδεολογία και αυτό είναι πολύ θετικό καθώς οι ιδεολογίες εμποδίζουν την σωστή πολιτική», δηλώνε ο συνιδρυτής του αν και πλέον αποχωρήσας, συγγραφέας Ν. Δήμου, γνωστός για τις περίτεχνα αντιδραστικές και νεοφιλελεύθερες απόψεις του. Ένας προσεκτικός πολιτικά, πολίτης αντιλαμβάνεται ήδη σαφώς το κλείσιμο του ματιού προς τα δεξιά: «Το μνημόνιο τελειώνει το Μάιο», «να χρησιμοποιήσω κάτι παλιό και αριστερό», η αναφορά του Στ. Θεοδωράκη σε ενδεχόμενη συνεργασία με τη Ν.Δ., η επιχείρηση αποπολιτικοποίησης του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, κ.λπ.
Διόλου τυχαίο επίσης, δεν είναι και το γεγονός ότι οι πολιτικές θέσεις κατά κύριο λόγο, δημοσιεύονται μέσω βίντεο, αποσπασμάτων από συνεντεύξεις του επικεφαλής και του προφορικού λόγου και όχι του γραπτού που απαιτεί πολύ πιο συγκροτημένο και σαφή πολιτικά λόγο και φανερώνει πολύ πιο έντονα τις πολιτικές επιδιώξεις του γράφοντος. Και το μέσο είναι μήνυμα, όπως πρεσβεύει το αμερικάνικο πολιτικό μάρκετινγκ: the medium is the message. Το πολιτικό μήνυμα είναι γρήγορο, εύπεπτο, δεν προϋποθέτει την προσοχή, τη συγκέντρωση, την πολιτική παιδεία και ανάλυση του πολίτη-δέκτη. Αλλά αντιθέτως, διαμέσου της κυριαρχίας της εικόνας και του λόγου-σύνθημα -οι πολιτικές θέσεις ανακοινώνονται με τη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων με τηλεγραφικό τρόπο καθώς και σε βίντεο-, επιδιώκει εντέχνως τον αποπροσανατολισμό τους. Ένα πολιτικό μήνυμα fast food που όμως, ανταποκρίνεται σαφώς στο μοτίβο λήψης πολιτικών αποφάσεων, που είναι σήμερα κυρίαρχο στις μερίδες της κοινωνίας που το «Ποτάμι» διεκδικεί ως ψηφοφόρους. Όχι «καφενειακή πολιτική» πλέον, αλλά σύγχρονη, «Internet-café πολιτική».
Με εργαλεία αυτή την φαινομενικά ιδεολογική ασάφεια και την πολιτική σύγχυση προκειμένου να αποκρύψουν την επί της ουσίας νεοφιλελεύθερη, με μια επίφαση προοδευτικότητας ατζέντα τους, τα στελέχη του πατούν σαφώς πάνω τόσο στο πραγματικό αίτημα που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία για άνοιγμα της «πολιτικής αγοράς» όσο και στο ισχυρότατο αντιπολιτικό και αντικομματικό «ποτάμι» που είναι διάχυτο σήμερα στην ελληνική κοινωνία.
Το αντιπολιτικό αυτό ρεύμα, αν και δεν προέκυψε εν πολιτικώ κενώ, τέσσερα χρόνια πριν αλλά οι «πηγές» του μας πάνε πίσω στη δεκαετία του ’90 με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, γιγαντώθηκε όμως σαφώς, όταν οι ίδιες οι πολιτικές ηγεσίες των μέχρι το 2010, ηγεμονικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αλλά και οι πολιτικές ηγεσίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οδήγησαν στην τελειωτική ήττα και συντριβή από τις αγορές, την ίδια την Πολιτική.
Η απαξίωση της Πολιτικής, και δη της Προοδευτικής Πολιτικής, δεν προήλθε καταρχήν, από την κοινωνία, τόσο της ελληνικής όσο και της ευρωπαϊκής, μιας και το αντιπολιτικό φαινόμενο δε συνιστά ελληνική πολιτική ιδιαιτερότητα. Αυτό ήταν το σύμπτωμα της απαξίωσης της Πολιτικής δια της πλήρους παράδοσης τους στις επιταγές της αγοράς, από αυτούς που υποτίθεται ότι αποτελούσαν τους βασικούς εκπροσώπους της.
Στα πλαίσια αυτά, μετά και την πρώτη πολιτικά πλήρως αποτυχημένη αλλά επικοινωνιακά πλήρως επιτυχημένη καθώς, όπως συνηθίζουν να λένε και οι αγγλοσάξονες, μετρ της πολιτικής επικοινωνίας, «bad publicity is actually publicity» (η αρνητική δημοσιότητα είναι εντέλει δημοσιότητα), παρουσίαση από το Σταύρο Θεοδωράκη, αρχίζει να ξεδιπλώνεται η επικοινωνιακή στρατηγική τους, της οποίας βασικό της χαρακτηριστικό είναι η αίσθηση του δήθεν αυθόρμητου και πηγαίου, του δήθεν εναλλακτικού και του δήθεν εκπορευόμενου από τους απλούς πολίτες, που δημιουργεί. Καθόλου τυχαία δεν ήταν ούτε η ανακοίνωση που έγινε και δημοσιεύτηκε μέσω video από κινητό τηλέφωνο, η παρουσίαση στο Hub, ένα στέκι του trendy και hipster κόσμου της ελληνικής νεολαίας, με τον επικεφαλή Στ. Θεοδωράκη όρθιο σε διαρκή κίνηση και όχι στατικό, casual ντυμένο, να απαντάει σε «αυθόρμητες» ερωτήσεις αλλά και χρήση μεθόδων όπως το «γίνε εθελοντής» και το crowd funding, η υποτιθέμενη δηλαδή ενίσχυση του κόμματος από χρήματα που προσφέρουν οι πολίτες, προκειμένου να δημιουργεί την αίσθηση της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών, ενώ παράλληλα η χρηματοδότηση που θα προέρχεται από μη δημόσια ελέγξιμες «πηγές του Ποταμιού», θα ρέει άφθονη.
Είναι ενδεικτικό ότι το «Ποτάμι» από την πρώτη μέρα δημοσιοποίησης της κίνησης, διαθέτει site, πλήρη μιντιακή προώθηση, επιχορηγούμενες; οικονομικά, ομάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με διαρκή ροή, μηχανισμό ανθρώπων που επομένως ασχολείται συνεχώς, γραφεία και πούλμαν για την προεκλογική περιοδεία τους που ήδη πραγματοποιείται. Ταυτόχρονα το site του Στ. Θεοδωράκη protagon.gr, ήταν και είναι γεμάτο από διαφημίσεις Τραπεζών, του ΟΠΑΠ αλλά και οργανισμούς του Δημοσίου. Ο Στ. Θεοδωράκης παραμένει μέτοχος του εν λόγω site, επομένως, έχει εισοδήματα από τις τράπεζες και όλους τους ιδιωτικούς ως επί το πλείστον οργανισμούς, που θα έπρεπε να έχει απέναντι στην πολιτική του, μιας και παρουσιάζει το «Ποτάμι» ως κόμμα της Κεντροαριστεράς.
Στην πραγματικότητα, όπως γίνεται αντιληπτό, τίποτε δεν είναι αυθόρμητο. Όλα είναι σύμφωνα με μια επιμελώς μελετημένη και σύγχρονη επικοινωνιακή στρατηγική. Το «Ποτάμι» είναι κατ’ ουσία ένα πολύ καλά μελετημένο, πολιτικά και επικοινωνιακά project και όχι κόμμα, που αντλεί στοιχεία από την επικοινωνιακή στρατηγική των Μπλερ και Ομπάμα αλλά και μεγάλων αμερικάνικων εταιρειών τεχνολογίας και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί αλλά να αντιμετωπιστεί επαρκώς και εν τη γενέσει του, όχι μόνο πολιτικά αλλά και με όρους επικοινωνίας. Η επικοινωνία ήταν πάντοτε, κατεξοχήν και επί της ουσίας άσκηση πολιτικής καθώς διαμορφώνει απόψεις και «πραγματικότητες», δημιουργεί κλίμα. Πόσω μάλλον σε μια εποχή όπως η σημερινή όπου τα κόμματα ως φορείς έκφρασης συλλογικών κοινωνικών συμφερόντων και ως ιμάντες διαμεσολάβησης μεταξύ των πολιτικών ελίτ και της κοινωνίας των πολιτών, βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους ανυποληψίας και παρακμής.
Το «Ποτάμι» αποτελεί σχεδιασμένη παρέμβαση επιχειρηματιών, καναλαρχών, δημοσιογράφων και ομάδας πολιτικών παραγόντων, ως εναλλακτική λύση στην αποτυχία του εγχειρήματος Κ. Σημίτη- Β. Βενιζέλου, με την κίνηση των 58. Το «έριξαν» στην κεντρική πολιτική σκηνή και στο δημόσιο βίο, προκειμένου να επιχειρήσει να εδραιώσει με το περιτύλιγμα μιας δήθεν λαϊκής, νεολαιίστικης επικοινωνίας, τη βασική τους επιδίωξη που αφορά τη δικαίωση του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου», ως μόνη επιλογή για την ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική ερήμωση που προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα. Το «Ποτάμι» και τα στελέχη του είναι στην πραγματικότητα οι «λάιτ» απολογητές της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας που βίωσε και βιώνει η ελληνική κοινωνία και ο Στ. Θεοδωράκης ο σύγχρονος εμποράκος της νέας πολιτικής απάτης και των ψεύτικων ελπίδων.
Το «Ποτάμι», το φέρνουν προκειμένου να τα αλλάξει όλα σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας, για να μην αλλάξει εντέλει τίποτα σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής. Έρχεται να αλλάξει το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό αλλά όχι το σύστημα διαπλοκής που το συντηρεί και του οποίου αποτελεί «παιδί». Διαμέσου αυτού, το σύστημα της διαπλοκής αποκτά επίσημο κομματικό βραχίονα και αναβαθμίζει το ρόλο του ως κυρίαρχος πολιτικός παίχτης.
Βασική επιδίωξη των δημιουργών του είναι να ανακόψει τη δυναμική του πραγματικού ποταμιού που έχει αναπτυχθεί στην ελληνική κοινωνία στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων. Απέναντι σε μια πολιτική, που έχει οδηγήσει σε ύφεση και σε εκατομμύρια ανέργους, διαλύοντας οικονομικές και κοινωνικές δομές, εν ονόματι της αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και έχει οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο μονόπλευρης λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας, με αποτέλεσμα το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Στόχος είναι στην παρούσα φάση και ενόψει των ευρωεκλογών και των εκλογών στην Τ.Α., μια νέα υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου. Αυτή τη φορά, όμως η στρατηγική δεν αφορά τόσο ένα εμπόριο φόβου και εκβιασμών που εξάντλησε πλέον τα περιθώρια επηρεασμού της ψήφου της πλειοψηφίας των πολιτών αλλά ένα εμπόριο ψεύτικων ελπίδων ως υποκατάστατο του φόβου, τόσο από τους παραδοσιακούς πολιτικούς εκπροσώπους του ευρύτερου «μνημονιακού μπλοκ» όσο και από πολιτικούς-αχυρανθρώπους, νέας κοπής. Επιδίωξη τους είναι να αποσοβηθεί η καταγραφή της ξεκάθαρης ήττας και εκλογικής συντριβής αυτής της πολιτικής, να εδραιωθεί η θεωρία του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου» που έβλαψε τη χώρα και την κοινωνία και ωφέλησε τους «ημέτερους» τους. Να μην απονομιμοποιηθεί μέσω ενός ξεκάθαρου εκλογικού αποτελέσματος αυτή η πολιτική και να μας παρουσιαστεί σε μια πιο light, διανοουμενίστικη και «τελευταίας τεχνολογίας» πολιτική «συσκευασία».
Οδηγούμαστε πλέον, σε νέα φάση και σε ένα υπό διαμόρφωση πολιτικό σύστημα, που αν σταθεροποιηθεί, θα είναι σαφώς πιο αποφασιστικά ελεγχόμενο από το ισχύον σύστημα διαπλοκής. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων δεν συνιστά απλώς κρίση πλέον, αλλά τη ζώσα πραγματικότητα. Η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που επιβλήθηκε από τις πολιτικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., συνιστά μια εν δυνάμει και υπό διαμόρφωση κανονικότητα που επιδιώκουν να ριζώσει και να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε μια νέα πολιτειακή και οικονομική συγκυρία όπου θα συνεχίζεται η στρατηγική της λιτότητας, ενώ παράλληλα θα προβαίνουν σε κατ’ επίφαση «προοδευτικές» διορθωτικές πολιτικές, απόλυτα όμως ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους, αποκαλώντας τεχνηέντως όλο αυτό, «μετά-μνημονιακή εποχή».
Οι προοδευτικοί πολίτες στο σύνολο τους και η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που έχει πληγεί από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων, έχουμε υποχρέωση να μη μείνουμε απαθείς απέναντι στα σχέδια του ευρύτερου «μνημονιακού μπλοκ» δυνάμεων αλλά από κοινού να συμβάλλουμε στην ήττα αυτής της πολιτικής και στη δημοκρατική και προοδευτική λύση που θα απαντά χωρίς να συσκοτίζει, στα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Η προοδευτική έξοδος από την κρίση, δε θα προκύψει ως ώριμο φρούτο. Μόνη λύση η δημοκρατική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Μόνη λύση για τους πολίτες της Ε.Ε. να κρατήσουμε προοδευτικά ψηφοδέλτια στις επερχόμενες Ευρωεκλογές, να οδηγήσουμε σε πολιτική ήττα την νεοφιλελεύθερη πολιτική με τη ψήφο μας και στην αντιπολίτευση τις πολιτικές δυνάμεις που την ψήφισαν, την στήριξαν, την εφάρμοσαν και συνεχίζουν να το κάνουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, σε κάθε κάλπη.
*Κείμενο- ανάλυση, δημοσιευμένο στο ενημερωτικό site news-agenda.gr.
Μαμώλη Κατερίνα, Ψυχολόγος- Πολιτική Επιστήμονας με ειδίκευση στην Πολιτική Επικοινωνία, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Αρχικά, ο Σταύρος Θεοδωράκης και η βολεμένη ομάδα των κονδυλοφόρων του που υποστήριξαν με «δημοσιογραφικό πάθος» από το site protagon.gr, επί τέσσερα χρόνια την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ και τα μνημόνια -που συγκροτούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής- και πλέον συναποτελούν το «Ποτάμι», προωθήθηκαν σε επικοινωνιακό επίπεδο, από όλα τα συστημικά ΜΜΕ που στηρίζουν το «μνημονιακό μπλοκ» των πολιτικών δυνάμεων. Το αρνητικό όμως, κλίμα που εισέπραξαν από τον προοδευτικό κόσμο, ως προϊόν του συστήματος, τους οδήγησε σε αναπροσαρμογή της επικοινωνιακής στρατηγικής τους.
Πλέον, ως βασικό επικοινωνιακό όχημα δεν θα χρησιμοποιήσει το πλήρως απαξιωμένο στην ελληνική κοινωνία και με ασήμαντη πλέον πολιτική επιρροή στους προοδευτικούς πολίτες, συγκρότημα ΔΟΛ - αν και αποτελεί κατεξοχήν πολιτικό προϊόν για την εξυπηρέτηση των πολιτικό-οικονομικών επιδιώξεων που το αντίστοιχο σύμπλεγμα διαπλοκής προωθεί - και τα παραδοσιακά του επικοινωνιακά εργαλεία, MEGA, ΒΗΜΑ, ΤΑ ΝΕΑ κλπ. Αλλά αντιθέτως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα free press έντυπα με επικοινωνιακή «ναυαρχίδα» την Athens Voice, που προωθούν την ίδια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική ατζέντα αλλά με σαφώς καλύτερο επικοινωνιακό περιτύλιγμα και με μεγάλη διείσδυση στην ελληνική νεολαία, ευρύτερα τμήματα της οποίας είναι πολιτικά απαίδευτα, στα πλαίσια του ρεύματος αποπολιτικοποίησης, ατομικισμού και μη ενασχόλησης με τα κοινά που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες.
Η δουλειά των εν λόγω εντύπων είναι ομολογουμένως, τόσο σε επίπεδο ιδεολογικό-πολιτικής κατ’ ουσία, ζύμωσης αλλά με την ταμπέλα του «απολιτικού», της δήθεν «κοινής λογικής» και του «αυτονοήτου», που υπερβαίνει τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και το πολιτικό λόγο που αρθρώνουν, όσο και σε επίπεδο προώθησης «προτύπων ζωής», με βασικό στόχο την επικράτηση στο ηγεμονικό πεδίο -με γκραμσιανούς όρους - εξαιρετικά προσεκτική, σοβαρή και συνεπής στο χρόνο, εδώ και μια δεκαετία. Ενδεικτικό είναι ότι η πρώτη «χαλαρή» συνέντευξη-παρουσίαση του υπευθύνου της πολιτικής καμπάνιας του «Ποταμιού», κύριου Γιατρωμανωλάκη, υπότροφου του ιδρύματος Σωκράτη Κόκκαλη, γίνεται στην Lifo στη στήλη «Η φωνή του Λαού» (!).
Αντίστοιχα οργανωμένη ιδεολογικό-πολιτική δουλειά την τελευταία δεκαετία σε καθαρά κομματικό επίπεδο, μόνο η Χρυσή Αυγή διαθέτει που υπήρξε «πρωτοπόρος» και στη χρήση του διαδικτύου, ως εργαλείου προπαγάνδας και διάχυσης του πολιτικού της μηνύματος στους νέους και αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους, που ως κοινωνικό-πολιτικό φαινόμενο, διατηρεί τη δυναμική του και ο σκληρός πυρήνας της εξακολουθεί να τη στηρίζει, παρά τα όσα έχουν πλέον αποδεδειγμένα αποκαλυφθεί στην ελληνική κοινωνία την τελευταία περίοδο για τη δράση των στελεχών της.
Καθόλου τυχαία λοιπόν, αλλά με σαφή πολιτική και επικοινωνιακή στόχευση, επιλέχθηκε η πολιτική ονομασία «Ποτάμι», αλλά και το αρχικό πολιτικό τους σλόγκαν «Πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» που έδωσε πλέον τη θέση του, αν και χρησιμοποιείται από στελέχη του, στο πιο εύστοχο επικοινωνιακά, «Πολιτική για όλους». Το «Ποτάμι» πολιτικά δεν εκφράζει τίποτε αλλά σε συμβολικό επίπεδο λειτουργεί ως έννοια που υποδηλώνει μια επιθετική δυναμική, με θετικό όμως πρόσημο. Το «Ποτάμι» εκφράζει συμβολικά τη «μούντζα» των αγανακτισμένων της ακροδεξιάς, αντιπολιτικής και εντέλει αντιδημοκρατικής «πάνω πλατείας» στη Βουλή, αντεστραμμένη.
Συγκεκριμένα έχει μία μόνο ποιοτική διαφορά, καθοριστικής όμως, σημασίας: Η «μούντζα» είναι συμβολικά το ίδιο δυνατή και το ίδιο επιθετική, έχει όμως αρνητικό πρόσημο και υποδηλώνει ετεροπροσδιορισμό, καθώς αυτός που μουντζώνει τη Βουλή και τους εκπροσώπους της, ετεροπροσδιορίζεται. Δεν υποδηλώνει θέση αλλά αντίθεση, ως προς αυτόν που απευθύνεται η «μούντζα». Ο ετεροπροσδιορισμός, ως προς κάποιον «άλλο» και ο αρνητικός λόγος ποτέ δεν κατορθώνει στην πολιτική να δημιουργήσει δυναμική στην κοινωνία με διάρκεια.
Αντιθέτως, το «Ποτάμι» συμβολικά έρχεται να εκφράσει και να προκαλέσει τα ίδια συναισθήματα και συνειρμούς αλλά με θετικό πρόσημο και με αυτοπροσδιορισμό. Υποσυνείδητα, το μήνυμα έγκειται στο ότι έρχεται να συμπαρασύρει πολιτικά μέσα από μια τυφλή γενίκευση, αυτό - δηλαδή το παρόν πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του χωρίς καμία απολύτως πολιτική διάκριση - που μέχρι πρότινος οι πολίτες απλώς «μούντζωναν». «Εγώ μπορώ να πάω στον κόσμο. Οι πολιτικοί μπορούν;», αναφέρει χαρακτηριστικά ο «απλός πολίτης» Στ. Θεοδωράκης, αποκρύπτοντας εσκεμμένα ότι είναι συγκεκριμένοι οι πολιτικοί που εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που άσκησαν, «δεν μπορούν» και όχι όλοι συλλήβδην.
Έρχεται να καβαλήσει το «Κύμα» - η έτερη ονομασία που τελικά απορρίφθηκε, όπως έγινε γνωστό, καθόλου τυχαία επίσης - της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στους πολιτικούς και φυσικά να το κατευθύνει αναλόγως, για την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του οικονομικού, μιντιακού και πολιτικού συμπλέγματος διαπλοκής που το δημιούργησε.
Επίσης, καθόλου τυχαία δεν είναι η μη ξεκάθαρη τοποθέτηση σε επίπεδο ρητορικής, στον άξονα Αριστερά-Δεξιά: «Το Ποτάμι δεν είναι ούτε αριστερό ούτε δεξιό», ισχυρίστηκε ο επικεφαλής της κίνησης στην πρώτη συνέντευξη Τύπου. «Το Ποτάμι δεν έχει ιδεολογία και αυτό είναι πολύ θετικό καθώς οι ιδεολογίες εμποδίζουν την σωστή πολιτική», δηλώνε ο συνιδρυτής του αν και πλέον αποχωρήσας, συγγραφέας Ν. Δήμου, γνωστός για τις περίτεχνα αντιδραστικές και νεοφιλελεύθερες απόψεις του. Ένας προσεκτικός πολιτικά, πολίτης αντιλαμβάνεται ήδη σαφώς το κλείσιμο του ματιού προς τα δεξιά: «Το μνημόνιο τελειώνει το Μάιο», «να χρησιμοποιήσω κάτι παλιό και αριστερό», η αναφορά του Στ. Θεοδωράκη σε ενδεχόμενη συνεργασία με τη Ν.Δ., η επιχείρηση αποπολιτικοποίησης του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, κ.λπ.
Διόλου τυχαίο επίσης, δεν είναι και το γεγονός ότι οι πολιτικές θέσεις κατά κύριο λόγο, δημοσιεύονται μέσω βίντεο, αποσπασμάτων από συνεντεύξεις του επικεφαλής και του προφορικού λόγου και όχι του γραπτού που απαιτεί πολύ πιο συγκροτημένο και σαφή πολιτικά λόγο και φανερώνει πολύ πιο έντονα τις πολιτικές επιδιώξεις του γράφοντος. Και το μέσο είναι μήνυμα, όπως πρεσβεύει το αμερικάνικο πολιτικό μάρκετινγκ: the medium is the message. Το πολιτικό μήνυμα είναι γρήγορο, εύπεπτο, δεν προϋποθέτει την προσοχή, τη συγκέντρωση, την πολιτική παιδεία και ανάλυση του πολίτη-δέκτη. Αλλά αντιθέτως, διαμέσου της κυριαρχίας της εικόνας και του λόγου-σύνθημα -οι πολιτικές θέσεις ανακοινώνονται με τη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων με τηλεγραφικό τρόπο καθώς και σε βίντεο-, επιδιώκει εντέχνως τον αποπροσανατολισμό τους. Ένα πολιτικό μήνυμα fast food που όμως, ανταποκρίνεται σαφώς στο μοτίβο λήψης πολιτικών αποφάσεων, που είναι σήμερα κυρίαρχο στις μερίδες της κοινωνίας που το «Ποτάμι» διεκδικεί ως ψηφοφόρους. Όχι «καφενειακή πολιτική» πλέον, αλλά σύγχρονη, «Internet-café πολιτική».
Με εργαλεία αυτή την φαινομενικά ιδεολογική ασάφεια και την πολιτική σύγχυση προκειμένου να αποκρύψουν την επί της ουσίας νεοφιλελεύθερη, με μια επίφαση προοδευτικότητας ατζέντα τους, τα στελέχη του πατούν σαφώς πάνω τόσο στο πραγματικό αίτημα που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία για άνοιγμα της «πολιτικής αγοράς» όσο και στο ισχυρότατο αντιπολιτικό και αντικομματικό «ποτάμι» που είναι διάχυτο σήμερα στην ελληνική κοινωνία.
Το αντιπολιτικό αυτό ρεύμα, αν και δεν προέκυψε εν πολιτικώ κενώ, τέσσερα χρόνια πριν αλλά οι «πηγές» του μας πάνε πίσω στη δεκαετία του ’90 με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, γιγαντώθηκε όμως σαφώς, όταν οι ίδιες οι πολιτικές ηγεσίες των μέχρι το 2010, ηγεμονικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αλλά και οι πολιτικές ηγεσίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οδήγησαν στην τελειωτική ήττα και συντριβή από τις αγορές, την ίδια την Πολιτική.
Η απαξίωση της Πολιτικής, και δη της Προοδευτικής Πολιτικής, δεν προήλθε καταρχήν, από την κοινωνία, τόσο της ελληνικής όσο και της ευρωπαϊκής, μιας και το αντιπολιτικό φαινόμενο δε συνιστά ελληνική πολιτική ιδιαιτερότητα. Αυτό ήταν το σύμπτωμα της απαξίωσης της Πολιτικής δια της πλήρους παράδοσης τους στις επιταγές της αγοράς, από αυτούς που υποτίθεται ότι αποτελούσαν τους βασικούς εκπροσώπους της.
Στα πλαίσια αυτά, μετά και την πρώτη πολιτικά πλήρως αποτυχημένη αλλά επικοινωνιακά πλήρως επιτυχημένη καθώς, όπως συνηθίζουν να λένε και οι αγγλοσάξονες, μετρ της πολιτικής επικοινωνίας, «bad publicity is actually publicity» (η αρνητική δημοσιότητα είναι εντέλει δημοσιότητα), παρουσίαση από το Σταύρο Θεοδωράκη, αρχίζει να ξεδιπλώνεται η επικοινωνιακή στρατηγική τους, της οποίας βασικό της χαρακτηριστικό είναι η αίσθηση του δήθεν αυθόρμητου και πηγαίου, του δήθεν εναλλακτικού και του δήθεν εκπορευόμενου από τους απλούς πολίτες, που δημιουργεί. Καθόλου τυχαία δεν ήταν ούτε η ανακοίνωση που έγινε και δημοσιεύτηκε μέσω video από κινητό τηλέφωνο, η παρουσίαση στο Hub, ένα στέκι του trendy και hipster κόσμου της ελληνικής νεολαίας, με τον επικεφαλή Στ. Θεοδωράκη όρθιο σε διαρκή κίνηση και όχι στατικό, casual ντυμένο, να απαντάει σε «αυθόρμητες» ερωτήσεις αλλά και χρήση μεθόδων όπως το «γίνε εθελοντής» και το crowd funding, η υποτιθέμενη δηλαδή ενίσχυση του κόμματος από χρήματα που προσφέρουν οι πολίτες, προκειμένου να δημιουργεί την αίσθηση της ενεργούς συμμετοχής των πολιτών, ενώ παράλληλα η χρηματοδότηση που θα προέρχεται από μη δημόσια ελέγξιμες «πηγές του Ποταμιού», θα ρέει άφθονη.
Είναι ενδεικτικό ότι το «Ποτάμι» από την πρώτη μέρα δημοσιοποίησης της κίνησης, διαθέτει site, πλήρη μιντιακή προώθηση, επιχορηγούμενες; οικονομικά, ομάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με διαρκή ροή, μηχανισμό ανθρώπων που επομένως ασχολείται συνεχώς, γραφεία και πούλμαν για την προεκλογική περιοδεία τους που ήδη πραγματοποιείται. Ταυτόχρονα το site του Στ. Θεοδωράκη protagon.gr, ήταν και είναι γεμάτο από διαφημίσεις Τραπεζών, του ΟΠΑΠ αλλά και οργανισμούς του Δημοσίου. Ο Στ. Θεοδωράκης παραμένει μέτοχος του εν λόγω site, επομένως, έχει εισοδήματα από τις τράπεζες και όλους τους ιδιωτικούς ως επί το πλείστον οργανισμούς, που θα έπρεπε να έχει απέναντι στην πολιτική του, μιας και παρουσιάζει το «Ποτάμι» ως κόμμα της Κεντροαριστεράς.
Στην πραγματικότητα, όπως γίνεται αντιληπτό, τίποτε δεν είναι αυθόρμητο. Όλα είναι σύμφωνα με μια επιμελώς μελετημένη και σύγχρονη επικοινωνιακή στρατηγική. Το «Ποτάμι» είναι κατ’ ουσία ένα πολύ καλά μελετημένο, πολιτικά και επικοινωνιακά project και όχι κόμμα, που αντλεί στοιχεία από την επικοινωνιακή στρατηγική των Μπλερ και Ομπάμα αλλά και μεγάλων αμερικάνικων εταιρειών τεχνολογίας και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί αλλά να αντιμετωπιστεί επαρκώς και εν τη γενέσει του, όχι μόνο πολιτικά αλλά και με όρους επικοινωνίας. Η επικοινωνία ήταν πάντοτε, κατεξοχήν και επί της ουσίας άσκηση πολιτικής καθώς διαμορφώνει απόψεις και «πραγματικότητες», δημιουργεί κλίμα. Πόσω μάλλον σε μια εποχή όπως η σημερινή όπου τα κόμματα ως φορείς έκφρασης συλλογικών κοινωνικών συμφερόντων και ως ιμάντες διαμεσολάβησης μεταξύ των πολιτικών ελίτ και της κοινωνίας των πολιτών, βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους ανυποληψίας και παρακμής.
Το «Ποτάμι» αποτελεί σχεδιασμένη παρέμβαση επιχειρηματιών, καναλαρχών, δημοσιογράφων και ομάδας πολιτικών παραγόντων, ως εναλλακτική λύση στην αποτυχία του εγχειρήματος Κ. Σημίτη- Β. Βενιζέλου, με την κίνηση των 58. Το «έριξαν» στην κεντρική πολιτική σκηνή και στο δημόσιο βίο, προκειμένου να επιχειρήσει να εδραιώσει με το περιτύλιγμα μιας δήθεν λαϊκής, νεολαιίστικης επικοινωνίας, τη βασική τους επιδίωξη που αφορά τη δικαίωση του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου», ως μόνη επιλογή για την ελληνική κοινωνία, παρά την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική ερήμωση που προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα. Το «Ποτάμι» και τα στελέχη του είναι στην πραγματικότητα οι «λάιτ» απολογητές της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας που βίωσε και βιώνει η ελληνική κοινωνία και ο Στ. Θεοδωράκης ο σύγχρονος εμποράκος της νέας πολιτικής απάτης και των ψεύτικων ελπίδων.
Το «Ποτάμι», το φέρνουν προκειμένου να τα αλλάξει όλα σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας, για να μην αλλάξει εντέλει τίποτα σε επίπεδο εφαρμοσμένης πολιτικής. Έρχεται να αλλάξει το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό αλλά όχι το σύστημα διαπλοκής που το συντηρεί και του οποίου αποτελεί «παιδί». Διαμέσου αυτού, το σύστημα της διαπλοκής αποκτά επίσημο κομματικό βραχίονα και αναβαθμίζει το ρόλο του ως κυρίαρχος πολιτικός παίχτης.
Βασική επιδίωξη των δημιουργών του είναι να ανακόψει τη δυναμική του πραγματικού ποταμιού που έχει αναπτυχθεί στην ελληνική κοινωνία στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων. Απέναντι σε μια πολιτική, που έχει οδηγήσει σε ύφεση και σε εκατομμύρια ανέργους, διαλύοντας οικονομικές και κοινωνικές δομές, εν ονόματι της αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και έχει οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο μονόπλευρης λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας, με αποτέλεσμα το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Στόχος είναι στην παρούσα φάση και ενόψει των ευρωεκλογών και των εκλογών στην Τ.Α., μια νέα υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου. Αυτή τη φορά, όμως η στρατηγική δεν αφορά τόσο ένα εμπόριο φόβου και εκβιασμών που εξάντλησε πλέον τα περιθώρια επηρεασμού της ψήφου της πλειοψηφίας των πολιτών αλλά ένα εμπόριο ψεύτικων ελπίδων ως υποκατάστατο του φόβου, τόσο από τους παραδοσιακούς πολιτικούς εκπροσώπους του ευρύτερου «μνημονιακού μπλοκ» όσο και από πολιτικούς-αχυρανθρώπους, νέας κοπής. Επιδίωξη τους είναι να αποσοβηθεί η καταγραφή της ξεκάθαρης ήττας και εκλογικής συντριβής αυτής της πολιτικής, να εδραιωθεί η θεωρία του «νεοφιλελεύθερου μονόδρομου» που έβλαψε τη χώρα και την κοινωνία και ωφέλησε τους «ημέτερους» τους. Να μην απονομιμοποιηθεί μέσω ενός ξεκάθαρου εκλογικού αποτελέσματος αυτή η πολιτική και να μας παρουσιαστεί σε μια πιο light, διανοουμενίστικη και «τελευταίας τεχνολογίας» πολιτική «συσκευασία».
Οδηγούμαστε πλέον, σε νέα φάση και σε ένα υπό διαμόρφωση πολιτικό σύστημα, που αν σταθεροποιηθεί, θα είναι σαφώς πιο αποφασιστικά ελεγχόμενο από το ισχύον σύστημα διαπλοκής. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων δεν συνιστά απλώς κρίση πλέον, αλλά τη ζώσα πραγματικότητα. Η «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» που επιβλήθηκε από τις πολιτικές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., συνιστά μια εν δυνάμει και υπό διαμόρφωση κανονικότητα που επιδιώκουν να ριζώσει και να οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε μια νέα πολιτειακή και οικονομική συγκυρία όπου θα συνεχίζεται η στρατηγική της λιτότητας, ενώ παράλληλα θα προβαίνουν σε κατ’ επίφαση «προοδευτικές» διορθωτικές πολιτικές, απόλυτα όμως ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους, αποκαλώντας τεχνηέντως όλο αυτό, «μετά-μνημονιακή εποχή».
Οι προοδευτικοί πολίτες στο σύνολο τους και η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που έχει πληγεί από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική των μνημονίων, έχουμε υποχρέωση να μη μείνουμε απαθείς απέναντι στα σχέδια του ευρύτερου «μνημονιακού μπλοκ» δυνάμεων αλλά από κοινού να συμβάλλουμε στην ήττα αυτής της πολιτικής και στη δημοκρατική και προοδευτική λύση που θα απαντά χωρίς να συσκοτίζει, στα πραγματικά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Η προοδευτική έξοδος από την κρίση, δε θα προκύψει ως ώριμο φρούτο. Μόνη λύση η δημοκρατική συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Μόνη λύση για τους πολίτες της Ε.Ε. να κρατήσουμε προοδευτικά ψηφοδέλτια στις επερχόμενες Ευρωεκλογές, να οδηγήσουμε σε πολιτική ήττα την νεοφιλελεύθερη πολιτική με τη ψήφο μας και στην αντιπολίτευση τις πολιτικές δυνάμεις που την ψήφισαν, την στήριξαν, την εφάρμοσαν και συνεχίζουν να το κάνουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, σε κάθε κάλπη.
*Κείμενο- ανάλυση, δημοσιευμένο στο ενημερωτικό site news-agenda.gr.
Μαμώλη Κατερίνα, Ψυχολόγος- Πολιτική Επιστήμονας με ειδίκευση στην Πολιτική Επικοινωνία, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου Σοσιαλιστικού Κόμματος.
22 Απρ 2014
17 Απρ 2014
17 Απρ 2014
Unknown
17 Απριλίου 2014
Αποτυχία της πολιτικής του μνημονιακού μπλοκ. Η κρίση συνεχίζεται.
Η ηγεσία της Ε.Ε. και της Ελλάδας οργάνωσαν πολιτικά το 2010 μια νεοφιλελεύθερη επίθεση με επικυρίαρχες τις κερδοσκοπικές αγορές και το χρηματοπιστωτικό σύστημα που είχε τοξικές επενδύσεις.
Οι βλαπτικές για τη χώρα επιλογές της ένταξης στο ΔΝΤ και σε μνημονιακά πακέτα, που αποτέλεσαν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, συνιστούν την πρώτη φάση της κρίσης με πρωτοφανείς επιπτώσεις, όπως η μείωση του εθνικού πλούτου κατά δεκάδες δις ευρώ, η διάλυση χιλιάδων επιχειρήσεων, η καταστροφή των εισοδημάτων εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών, η ανεργία, εκατομμύρια συμπολιτών μας κάτω από τα όρια της φτώχειας και η μετανάστευση χιλιάδων νέων επιστημόνων. Και όλα αυτά, προκειμένου να πετύχει η χώρα ρευστότητα, αντιμετώπιση του μη βιώσιμου χρέους και ανταγωνιστικότητα στην Οικονομία. Και απέτυχαν ως προς τους διακηρυγμένους στόχους τους και διέλυσαν τη χώρα.
Ενόψει της ήττας και της αποτυχίας αυτής της πολιτικής, στη δεύτερη φάση της κρίσης, επέλεξαν να εμφανίσουν αυτή την πολιτική ως θετική εξέλιξη, διότι οι αγορές επανήλθαν με όρους επικυριαρχίας στην άσκηση πολιτικής. Πρωτοφανές το θέατρο του παραλόγου.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ηγεσίες στην Ε.Ε. υποτάχθηκαν στις αγορές, επέλεξαν πολιτική σκληρού νομίσματος, εγκατέστησαν το ΔΝΤ στην Ε.Ε. και μηχανισμούς επιτήρησης σε μια σειρά από χώρες τόσο για την εξυπηρέτηση χρηματιστηριακών και χρηματοπιστωτικών συμφερόντων όσο και για την υποστήριξη εθνικών επιδιώξεων, μερίδων της άρχουσας τάξης ορισμένων χωρών.
Επέβαλαν θηριώδη δημοσιονομική επιδρομή και το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο από αυτό που διατυμπάνιζαν. Ύφεση, ανεργία, φτώχεια, οικονομική και κοινωνική διάλυση. Ηττήθηκε η πολιτική τους, απέτυχαν. Και αυτή είναι μια πραγματικότητα σε όλη την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.
Και η πρώτη πράξη αναγνώρισης της αποτυχίας τους, αφορά πλέον στο ότι ήδη επέλεξαν μέσω της ΕΚΤ με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. προ 15ήμερου, την ποσοτική χαλάρωση και την επιλογή να διαθέσουν από τα αποθεματικά ένα τρις ευρώ, κάνοντας στροφή 180 μοιρών. Εάν μέρος αυτών των κεφαλαίων θα διατεθεί στην πραγματική οικονομία και θα αποτελέσει παράγοντα ρευστότητας για τις επιχειρήσεις, θα κριθεί στην πορεία καθότι ήδη χρεοκοπημένες τράπεζες προετοιμάζονται να λάβουν μέρος για τα χαρτοφυλάκια τους. Και η ηγεσία της ΕΚΤ ανήγγειλε ότι θα εκδώσει στο μέλλον ολοκληρωμένο πρόγραμμα διάθεσης των εν λόγω κονδυλίων. Επομένως, η ΕΚΤ με πολιτική απόφαση αλλά χωρίς σαφώς ορισμένο πρόγραμμα, προέβη στην στροφή πολιτικής και στην ποσοτική χαλάρωση.
Όταν άλλες μεγάλες χώρες μέσω των τραπεζών τους, είχαν προβεί από την αρχή της κρίσης τόσο σε έκδοση νομίσματος όσο και σε διάθεση των αποθεμάτων τους, επιλέγοντας την ποσοτική χαλάρωση, η ηγεσία της Ε.Ε. που υποκαταστάθηκε από την διακυβερνητική Α. Μέρκελ-Ν. Σαρκοζύ και στη συνέχεια από την γερμανική επικυριαρχία, επέλεξε μέσω της ΕΚΤ πολιτική σκληρού νομίσματος, που λειτούργησε σε βάρος της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών οικονομιών και οδήγησε χώρες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, το Βέλγιο και η Ολλανδία σε οικονομική και κοινωνική κρίση ανάλογα με τις ιδιομορφίες τους. Αυτή η ποσοτική χαλάρωση για να αποδώσει στην πραγματική οικονομία, ωστόσο χρειάζεται πλέον της μιας διετίας. Η κρίση επομένως στην Ε.Ε., θα συνεχίζεται.
Δεν ζούμε σε «χώρα λωτοφάγων». Οι προοδευτικές δυνάμεις από την αρχή της κρίσης είχαν θέσει δύο θέματα: Πρώτον, η ΕΚΤ να προβεί σε έκδοση νομίσματος και σε ποσοτική χαλάρωση, όπως έκαναν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Μ. Βρετανία και δεύτερον να τροποποιηθεί το καταστατικό της ΕΚΤ ώστε να δανείζει απευθείας τα Κράτη-Μέλη και να αποτελέσει η ΕΚΤ, θεσμό «έσχατης καταφυγής». Το εν λόγω δίκτυο είχε τότε άλλα συμφέροντα να εξυπηρετήσει και οδήγησε την Ευρωζώνη και χώρες της σε οικονομική και κοινωνική κρίση, σε αποτυχία. Τώρα όμως, επιχειρεί «διορθωτική πορεία».
Αφού διέλυσαν τις οικονομίες και τις κοινωνίες δεκάδων χωρών της Ε.Ε., την ανταγωνιστικότητα στην Ευρωζώνη και μέσω του αποπληθωρισμού και οδήγησαν εκατομμύρια ευρωπαίους πολίτες σε απόγνωση. Αυτή την πολιτική στροφή στην χρηματοπιστωτική και νομισματική πολιτική, δεν την επέλεξαν μόνο για να αντιμετωπίσουν την αποτυχία τους στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο αλλά και για να εκτονώσουν πολιτικά την οργή εκατομμυρίων ευρωπαίων πολιτών που θα προσέλθουν στις κάλπες των Ευρωεκλογών, στις 25 Μαΐου.
Η αναγκαστική τους στροφή δεν αλλάζει τη βάση του νεοφιλελεύθερου πλαισίου και της συνέχισης των πολιτικών της λιτότητας.
Η εν λόγω εξέλιξη οφείλεται και στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες των πολιτών σε μια σειρά από χώρες της Ε.Ε. όσο και στη γενική θέληση εκατομμυρίων Ευρωπαίων να οδηγήσουν σε ήττα αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και σε αλλαγή πορείας τόσο της Ε.Ε. αλλά και σε κάθε χώρα.
Την νέα πολιτική και οικονομική αποτυχία τους επιδιώκουν με μια πρωτοφανή αλχημεία να την εμφανίσουν ως επίτευγμα και αυτή την παράσταση την παρακολουθήσαμε στην Ελλάδα με την πρόσφατη επίσκεψη και της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Α. Μέρκελ. Κατά την οποία, λόγω των γενικότερων εξελίξεων σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο των δραστηριοτήτων των κερδοσκοπικών κεφαλαίων και των αγορών, συντονίστηκαν για να εμφανίσουν ως βιώσιμο το χρέος στην Ελλάδα και ως επιτυχή την οικονομική και κοινωνική διάλυση και αξιόχρεη τη χώρα, προκειμένου και πάλι οι αγορές να καθορίζουν την πορεία της εξέλιξης της κρίσης με βάση τις επικερδείς επιδιώξεις τους στην παρούσα συγκυρία.
Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του απομονωμένου κοινωνικά και πολιτικά, συντηρητικού μνημονιακού μπλοκ απέτυχε διότι ενώ είχε ως κατεύθυνση την εξυπηρέτηση των δανειακών αναγκών του ελληνικού δημοσίου καθώς και την αντιμετώπιση του μη βιώσιμου χρέους, καμία από αυτές τις δύο προϋποθέσεις επιτυχίας του προγράμματος, δεν πληρούνται μετά από τέσσερα χρόνια. Η ηγεσία της Ε.Ε. οδήγησε σε αγαστή συνεργασία με την ελληνική κυβερνητική ηγεσία τη χώρα σε μία πρωτοφανή κρίση με συνέπειες.
Οι συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων που άσκησαν και ασκούν, αποτελούν γεγονότα και όχι αξιολογήσεις, τα οποία και αποσιωπούν συστηματικά. Γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, σε φτωχοποίηση εκατομμύρια Έλληνες και σε οικονομική και κοινωνική διάλυση τη χώρα.
Οι πολιτικές αυτές έχουν όνομα. Είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην κοινωνία και στην οικονομία που διέλυσαν νοικοκυριά, επιχειρήσεις, κοινωνικές ομάδες και πολίτες που βρίσκονται σε καθεστώς φτώχειας. Αυτή η πολιτική δεν έχει σχέση με την προοδευτική παράταξη. Ενόψει της προπαγανδιζόμενης περάτωσης του ρόλου της τρόικα και του χαρακτήρα των μνημονίων και της πρόσφατης εξόδου της χώρας στις αγορές, επιχειρούν ψευδόμενοι, να εμφανίσουν ότι βαίνουμε στην «μετά-μνημονιακή εποχή», ενώ είναι σαφές ότι οι εν λόγω μνημονιακές συμφωνίες εμπεριέχουν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που θα αποτελέσουν τη βάση για ένα νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε., εάν δεν συνεχιστεί η προσπάθεια για να οδηγηθούν σε οριστική πολιτική ήττα και οι παρατάξεις που την εκπροσωπούν, τόσο στη χώρα όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στις προσεχείς ευρωεκλογές. Το νέο αυτό δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας, δεν θα έχει σα βάση την ανάπτυξη και τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων αλλά τη διαιώνιση της μονόπλευρης λιτότητας, της ύφεσης, της ανεργίας και των μικρό-παροχών, προκειμένου να ελεγχθούν τμήματα του εκλογικού σώματος και κοινωνικές ομάδες.
Η χώρα ξαναβρίσκεται στο ίδιο σημείο που ήταν το 2010, αλλά υπό πολύ δυσμενέστερους πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς όρους και συνθήκες, έχοντας απολέσει της πολιτική της ισοτιμία στα πλαίσια της Ε.Ε. Η βαθιά αυτή κρίση οργανώθηκε με πολιτικές αποφάσεις και ήδη οι δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ επιδιώκουν να εισέλθουμε, ως χώρα και ως κοινωνία στη δεύτερη φάση μιας παρατεταμένης κρίσης στην Πολιτική και στην Οικονομία που αφορά στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Προκειμένου για πολιτικούς λόγους, να υπερβούν την αποτυχία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους και να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της, συνέδεσαν την πρόωρη έξοδο στις αγορές, με τη δήθεν επιτυχία του δημοσιονομικού προγράμματος.
Με πολιτικούς όρους και χωρίς καμία συνθήκη θετική από άποψη πραγματικών οικονομικών μεγεθών και κοινωνικών προϋποθέσεων στη χώρα, διέθεσαν 5ετή ομόλογα σε κερδοσκοπικά κεφάλαια, στις αγορές που στην πραγματικότητα δεν αφορά την προσφορά ομολόγων στην ανοιχτή αγορά αλλά κλειστή δημοπρασία κρατικών ομολόγων με συγκεκριμένους επενδυτές, υπό το αγγλικό δίκαιο που προστατεύει τον πιστωτή.
Επιπλέον, οι ανάδοχοι τη έκδοσης των ελληνικών ομολόγων που εγγυώνται προς τους επενδυτές, είναι γνωστοί χρηματοπιστωτικοί όμιλοι και όχι το ελληνικό δημόσιο.
Πρόκειται για τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους που το 2010 προκειμένου να κερδοσκοπήσουν σε βάρος των οικονομιών και άλλων χωρών αλλά και της χώρας μας, εμφάνιζαν τη χώρα ως αναξιόπιστη και σε πλήρη αδυναμία δανεισμού λόγω του χρέους. Οι ίδιοι τώρα, με έναν πρωτοφανή πολιτικό και οικονομικό τυχοδιωκτισμό συγκεκριμένων συμφερόντων, την εμφανίζουν ως αξιόχρεη. Και οι μεν κερδοσκόποι έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα, το ζήτημα είναι ότι οι πολιτικές ηγεσίες συνέπραξαν και προσχώρησαν σε αυτή τη στρατηγική οικονομικό-κοινωνική διάλυσης.
Πρόκειται εντέλει, για μια προστατευμένη έκδοση και για αυτήν την εγγύηση των ομολόγων που δίνουν έναντι των δανειστών, οι εν λόγω χρηματοπιστωτικοί όμιλοι θα λάβουν αμοιβή. Είναι επενδύσεις άνευ κινδύνου, καθώς πρόκειται για ομόλογα με εγγυημένες αποδόσεις. Είναι προφανές ότι αυτό το ακριβό και λόγω αποπληθωρισμού, δάνειο θα προστεθεί στο ήδη υπάρχον δημόσιο χρέος.
Οι αγορές ήταν αυτές που και πάλι καθόρισαν την πολιτική των Κυβερνήσεων. Είναι ενδεικτικό ότι η έξοδος στις αγορές δε συνοδεύτηκε από μέρους της Κυβέρνησης με την ανακοίνωση κανενός σχετικού σχεδίου. Χωρίς καμία κατεύθυνση και με κρατικά ομόλογα που έχουν το υψηλότερο επιτόκιο (4.95%) σε αντίθεση με τα ισπανικά και πορτογαλικά επιτόκια που ανήλθαν στο 1.75% και 2.65% αντίστοιχα.
Αυτό φανερώνει και πάλι ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει συγκεκριμένες επιδιώξεις που αφορούν τη διάσωση των τραπεζών και αυτό ως ένα βαθμό, να ιδιοποιηθούν ορισμένοι ένα μέρος του πλούτου της χώρας, να ιδιωτικοποιήσουν σε «τιμή ευκαιρίας» δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας καθώς και ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, να υποτιμήσουν τα περιουσιακά στοιχεία και τις αμοιβές εργασίας και να επιβάλλουν ένα μοντέλο δορυφορικής και συμπληρωματικής οικονομίας για την Ελλάδα. Και τα εν λόγω «επιτεύγματα», ορισμένοι πολιτικά υπεύθυνοι για αυτοί την τραγική εξέλιξη, τα αποκαλούν «σωτηρία της πατρίδας».
Οι αγορές προέβησαν τώρα σε αυτή την επιλογή και τα ελληνικά ομόλογα είναι «ελκυστικά», διότι:
Πρώτον, η άνοδος του πληθωρισμού σε άλλες χώρες δεν ευνοεί την άμεση κερδοφορία στις εν λόγω χώρες, αντίθετα την ευνοεί σε ζώνες χωρών με αποπληθωρισμό. Και δεν τους αφορά ότι ο αποπληθωρισμός έχει διαλύσει την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών, διότι ναι μεν, έχουν μειωθεί οι τιμές στην κατανάλωση αλλά έχει αυξηθεί το κόστος παραγωγής.
Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται και με την πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης που ακολούθησαν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Μεγάλη Βρετάνια, γεγονός που μέχρι πρότινος ευνοούσε τις επενδύσεις σε ομόλογα χαμηλής απόδοσης των χωρών BRICS και της Ανατολικής Ευρώπης. Πλέον, όμως η Fed μειώνει σταδιακά την ποσοτική χαλάρωση, γεγονός που αυξάνει τις νομισματικές πιέσεις στις εν λόγω χώρες και οδηγεί σε αύξηση του πληθωρισμού τους, με αποτέλεσμα την απόσυρση κεφαλαίων από τις επενδύσεις στα κρατικά τους ομόλογα.
Δεύτερον, αυτή την περίοδο διεθνώς τα επιτόκια είναι μηδενικά και υπάρχουν πλέον πολλά κεφάλαια αδιάθετα που κατευθύνονται προς τις χώρες του Νότου.
Τρίτον, η πρόσφατη κρίση στην Ουκρανία οξύνει περισσότερο την κρίση στην Ανατολική Ευρώπη και απελευθερώνει κερδοσκοπικά κεφάλαια που προορίζονταν για έργα υποδομής στις χώρες αυτές, που πλέον επιδιώκουν να κάνουν επενδύσεις σε εγγυημένους τίτλους.
Τέταρτον, τα κερδοσκοπικά κεφάλαια αυτή την περίοδο της μεγάλης ύφεσης, δεν επενδύουν σε παραγωγικές δραστηριότητες που θα έχουν αποδόσεις μακροπρόθεσμες. Επιδιώκουν άμεσο, βραχυχρόνιο κέρδος.
Με την εν λόγω εξέλιξη επιδιώκουν να συγκαλύψουν την αποτυχία του οικονομικού προγράμματος τόσο σε επίπεδο Ε.Ε. όσο και στη χώρα και να παρουσιάσουν ως επιτυχία τις προαναφερόμενες συγκυριακές επιδιώξεις των αγορών προκειμένου να αξιοποιηθεί από τις δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ πολιτικά η εν λόγω καμπάνια, ενόψει Ευρωεκλογών. Πανηγυρίζουν για ένα βραχυπρόθεσμο δάνειο. Το ελληνικό δημόσιο δανείζεται από τις αγορές με 3μηνα, 6μηνα και 9μηνα γραμμάτια. Το εν λόγω βραχυπρόθεσμο 5ετές ομόλογο δεν αποτελεί βάση για δανειακή σταθερότητα.
Η χώρα όταν θα μπορεί να εκδώσει ομόλογα 10ετίας και θα θέσει ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή του χρέους σε συνδυασμό με την επάνοδο στην πραγματική Οικονομία, τότε θα μπορούμε να μιλήσουμε για επιτυχή εξέλιξη.
Η χώρα έχει πρόβλημα ρευστότητας και μη βιώσιμο χρέος, η κρίση συνεχίζεται και χρειαζόμαστε πολιτική εντιμότητα και ειλικρίνεια στο δημόσιο βίο. Μια δημοκρατική και προοδευτική κυβέρνηση έπρεπε να προτάξει την αναδιάρθρωση του χρέους που θα αποτελούσε σημαντικό παράγοντα για τη θέση της στις αγορές και όχι να προβαίνει σε ντελίριο καταστροφολογίας ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και έπρεπε να «επέλθει η τιμωρία».
Για την αντιμετώπιση του συνολικού χρέους στην Ευρωζώνη όπου το μεγαλύτερο μέρος του κατέχει η Ιταλία και ακολουθούν χώρες τόσο του Νότου όσο και της Κεντρικής Ευρώπης καθώς και η χώρα μας, επιχειρείται η μετάθεση της συζήτησης το προσεχές Φθινόπωρο.
Το κύριο για την ευρωπαϊκή Δεξιά εξακολουθεί να είναι η συνέχιση του νεοφιλελευθέρου προγράμματος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, που όμως, διαιωνίζει την ύφεση και πλήττει την ανταγωνιστικότητα των Οικονομιών της Ευρωζώνης.
Στα πλαίσια της ελληνικής Προεδρίας επήλθε συμβιβασμός για την Τραπεζική Ένωση και το θεσμό εκκαθάρισης των προβληματικών τραπεζών με πρόβλεψη 55 δις ευρώ ως κεφάλαιο, που θα συγκεντρωθεί εντός της προσεχούς δεκαετίας. Ωστόσο, για μια μεγάλη κατηγορία τραπεζών, το βασικό ζήτημα είναι η έλλειψη ρευστότητας και κατ’ επέκταση η έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική Οικονομία και τις επιχειρήσεις.
Το άγχος να βαφτίσουν ως «μεταμνημονιακή εποχή», τη συνέχιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των μέτρων λιτότητας, δεν είναι ότι τους εκθέτει μόνον, συνδέεται με τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, καθώς η κρίση θα συνεχίζεται και η «μετατροικανή εποχή» θα προσδιορίζεται από την επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Eurogroup, του EFSF (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) και της ΕΚΤ με τους μηχανισμούς των απαιτήσεων του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας και με τη σύσταση του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου στα πρότυπα της γερμανικής τράπεζας KfW, με το ΔΝΤ να έχει λόγο μέχρι το α’ εξάμηνο του 2016 και όπου οι επενδύσεις, η ανάπτυξη και οι θέσεις εργασίας θα αποτελούν μόνο προπαγάνδα στην ημερήσια διάταξη της πανευρωπαϊκής καμπάνιας, ενόψει των Ευρωεκλογών.
Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία που θα δώσει αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και στο κυρίαρχο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής από κάθε είδους συμφέροντα αλλότρια προς το δημόσιο συμφέρον της χώρας και της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, θα απαλλάξει τον τόπο και την ΕΕ από το ΔΝΤ και την νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία και θα συμβάλλει στη θεσμοθέτηση ενός Ευρωπαϊκού νομισματικού μηχανισμού, αμοιβαιοποίησης του χρέους, εισαγωγής του θεσμού των ευρωομολόγων, μιας κοινής τραπεζικής αρχής και εγγύησης των καταθέσεων και μιας κοινά αποδεκτής δημοσιονομικής πολιτικής με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των χωρών-μελών της Ε.Ε. και με αντίστοιχες μεταβιβάσεις από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές.
Για την έξοδο από την κρίση, έχουμε δύο διαφορετικές στρατηγικές, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην αναδιανεμητική πολιτική, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση. Αλλά αυτές αφορούν στην εξυπηρέτηση διαφορετικών συμφερόντων και αυτό εκφράστηκε και εκφράζεται σε πολιτικό επίπεδο. Και είναι προφανές ότι κεντρική μας επιδίωξη μας είναι να ηττηθεί αυτή η πολιτική για να ανοίξει ο δρόμος για μια προοδευτική και δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.
Ανάκαμψη δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ύστερα από δυο χρόνια που υποστηρίζουν ορισμένοι και που πιθανολογούν ότι τότε η ρευστότητα θα έχει φτάσει στην πραγματική οικονομία, με πολιτική «αποικίας χρέους». Οι ωφελημένοι είναι οι αγορές και οι Οικονομίες των πλεονασμάτων. Οι βλάβες όμως, τόσο για την Ελλάδα όσο και για το οικοδόμημα της Ε.Ε. συνολικά, είναι πρόδηλες. Το μνημονιακό μπλοκ επιδιώκει να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από τη διάλυση.
Ορισμένοι, μη έχοντας αίσθηση των συνεπειών της αποτυχημένης πολιτικής που ακολούθησαν και ηττήθηκε, επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν, ισχυριζόμενοι ότι δικαιώνονται πάνω στα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια και ότι θα είχαν «επιτύχει» νωρίτερα τις απαιτήσεις των αγορών και των νεοφιλελεύθερων επιδιώξεων.
Τέλος, για ορισμένους το λεξιλόγιο τους έχει αποσυνδεθεί από κάθε εννοιολογική βάση. Ονομάζουν τώρα «κανονική» τη χώρα, ύστερα από τη διάλυση που επέφεραν στον τόπο και που αν και δεν τη βιώνουν, τη γνωρίζουν και αφορά σε:
• Ύφεση που ανέρχεται στο 5%,
• Αύξηση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας (χρέος Γενικής Κυβέρνησης) ως ποσοστό του ΑΕΠ, που το 2010 ανερχόταν στο 142.8% του ΑΕΠ και σε απόλυτους αριθμούς τα 328.6 δις ευρώ και πλέον (τρίτο τρίμηνο του 2013), ανέρχεται στο 171,8% του ΑΕΠ και σε απόλυτους αριθμούς τα 317,3 δισ. Ευρώ (στοιχεία Eurostat)
•μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ),
• Ανεργία που ανέρχεται στο 27% με 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο,
• μείωση των εισοδημάτων του 80% του πληθυσμού από 40% έως 60%,
• 200 χιλιάδες λουκέτα σε παραγωγικές επιχειρήσεις που θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για την επαναλειτουργία τους τόσο ως προς την παραγωγή προϊόντων προστιθέμενης αξίας και εξαγωγικού χαρακτήρα,
• Δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις,
• Αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες. Το πιο μορφωμένο δυναμικό της ελληνικής νεολαίας που θα μπορούσε να συμβάλλει καθοριστικά σε μια σύγχρονη οικονομία της γνώσης για τη χώρα
• 3 εκατομμύρια 900 χιλιάδες άνθρωποι στα όρια της φτώχειας,
• δεκάδες χιλιάδες πολιτών σε ανθρωπιστική κρίση και σε συσσίτια,
• αναδιανομή δεκάδων δις από τις δυνάμεις της εργασίας στο κεφάλαιο,
• κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων,
• διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει:
• την ήττα αυτής της πολιτικής και στις κάλπες,
• την ανάδειξη μιας δημοκρατικής και προοδευτικής πλειοψηφίας,
• την απομόνωση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου,
• και μια διαπραγμάτευση στη βάση της ισοτιμίας της χώρας που έχει καταλυθεί, προκειμένου να οικοδομηθούν όροι ρευστότητας στην πραγματική Οικονομία, ανασυγκρότηση των επιχειρήσεων, θέσεις εργασίας και δίκαιη διανομή των βαρών.
Οι πολίτες έχουν το λόγο.
Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.
16 Απρ 2014
13 Απρ 2014
9 Απρ 2014
7 Απρ 2014
7 Απρ 2014
Unknown
Η συνέντευξη του επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανου Τζουμάκα στο τηλεοπτικό κανάλι Αχελώος tv στο Αγρίνιο, όπως μεταδόθηκε στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στις 21.15, στις 6 Απριλίου 2014. Για να την παρακολουθήσετε, πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.acheloostv.gr/online/2013-11-30-15-20-52/2103-ο-στέφανος-τζουμάκας-στον-αχελώο.html
http://www.acheloostv.gr/online/2013-11-30-15-20-52/2103-ο-στέφανος-τζουμάκας-στον-αχελώο.html
6 Απρ 2014
6 Απρ 2014
Unknown
Στα πλαίσια της περιοδείας του Στέφανου Τζουμάκα στη Δυτική Ελλάδα και στην Ήπειρο που πραγματοποιείται από το Σάββατο 5 Απριλίου έως και την Τρίτη 8 Απριλίου 2014, έκανε ομιλία χθές Σάββατο 5 Απριλίου στο Πολιτιστικό Κέντρο "Αρχοντικό Παλαιολογίνα",στα Καλάβρυτα.
Σήμερα, Κυριακή 6 Απριλίου θα δώσει συνέντευξη στο Αχελώος tv που θα μεταδοθεί στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στις 21.15.
Αύριο, Δευτέρα 7 Απριλίου θα δώσει συνέντευξη:
Σήμερα, Κυριακή 6 Απριλίου θα δώσει συνέντευξη στο Αχελώος tv που θα μεταδοθεί στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στις 21.15.
Αύριο, Δευτέρα 7 Απριλίου θα δώσει συνέντευξη:
- στο ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα 90.1 Ιωάννινα, που θα μεταδοθεί στην μεσημεριανή εκπομπή της δημοσιογράφου Βίλιαν Στασινού
- στον τηλεοπτικό σταθμό TV1 Ιωάννινα, που θα μεταδοθεί στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στις 20.30
- στον τηλεοπτικό σταθμό Star Channel Κεντρικής Ελλάδας, που θα μεταδοθεί στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων στις 20.30
Unknown
Η υπόθεση του Τ. Μπαλτάκου, πρώην Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης Α. Σαμαρά-Β. Βενιζέλου, και το βίντεο της συνομιλίας του με τον υπόδικο βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Η. Κασιδιάρη, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία για κανένα προοδευτικό και δημοκρατικό πολίτη.
Αποκαλύπτει το διφυή χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, όχι μόνο ως εγκληματική φιλοναζιστική οργάνωση αλλά κυρίως ως παρακρατικός μηχανισμός. Καταλύτης των εξελίξεων προς αυτή την κατεύθυνση, αποτέλεσε η δραματική υπόθεση της δολοφονίας του Π. Φύσσα.
Δεν αποτελεί απλώς, υπόθεση εσωτερικής εκκαθάρισης στα πλαίσια της συντηρητικής παράταξης, όπως αποπροσανατολιστικά παρουσιάζεται από το διαπλεκόμενο πολιτικό-μιντιακό σύστημα της χώρας.
Επιβεβαιώνει σαφώς την ύπαρξη θυλάκων της Χρυσής Αυγής στο κράτος και είναι αυτές ακριβώς οι στενές τους σχέσεις που αποτέλεσαν και τη βασική πηγή ισχύος της Ακροδεξιάς. Η υπόθεση αυτή εγείρει μεγάλα και σοβαρά ζητήματα που αφορούν στην ίδια την λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος καθώς η ύπαρξη και λειτουργία παρακρατικών μηχανισμών αποτελούν θεσμική εκτροπή.
Κάθε απόπειρα από όσους επιδιώκουν μεταξύ άλλων, τη μετατόπιση τμημάτων του εκλογικού σώματος σε συντηρητικές, ακροδεξιές κατευθύνσεις και έχουν ειδικό ενδιαφέρον και συμφέρον να παρουσιάσουν τις εξελίξεις αυτές αποσπασματικά και μακριά από τη θεσμική τους διάσταση, όπως επιδιώκει η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική σύμπραξη και τα μέσα στήριξής της, θα πέσει στο κενό.
Το αδιέξοδο το έχουν όσοι οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την κρίσιμη καμπή, δεν θα το μετατρέψουν σε αδιέξοδο συνολικά της ελληνικής κοινωνίας και των προοδευτικών δυνάμεων.
Οι προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου οφείλουμε να αναδείξουμε το μείζον ζήτημα, δηλαδή το ρόλο της Χρυσής Αυγής, ως του πλέον οργανωμένου παρακρατικού μηχανισμού και τις διασυνδέσεις της με κύριους εκπροσώπους της μνημονιακής συγκυβέρνησης Α. Σαμαρά-Β. Βενιζέλου.
Οι προοδευτικοί πολίτες στο σύνολο τους και η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που έχει πληγεί από τη νεοφιλελεύθερη, ακροδεξιά πολιτική των μνημονίων, έχουμε υποχρέωση να μη μείνουμε απαθείς απέναντι στα σχέδια του ευρύτερου «μνημονιακού μπλοκ» δυνάμεων αλλά από κοινού να περιφρουρήσουμε το δημοκρατικό πολίτευμα και να συμβάλλουμε στην ήττα αυτής της πολιτικής και στη δημοκρατική και προοδευτική λύση.
Αποκαλύπτει το διφυή χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, όχι μόνο ως εγκληματική φιλοναζιστική οργάνωση αλλά κυρίως ως παρακρατικός μηχανισμός. Καταλύτης των εξελίξεων προς αυτή την κατεύθυνση, αποτέλεσε η δραματική υπόθεση της δολοφονίας του Π. Φύσσα.
Δεν αποτελεί απλώς, υπόθεση εσωτερικής εκκαθάρισης στα πλαίσια της συντηρητικής παράταξης, όπως αποπροσανατολιστικά παρουσιάζεται από το διαπλεκόμενο πολιτικό-μιντιακό σύστημα της χώρας.
Επιβεβαιώνει σαφώς την ύπαρξη θυλάκων της Χρυσής Αυγής στο κράτος και είναι αυτές ακριβώς οι στενές τους σχέσεις που αποτέλεσαν και τη βασική πηγή ισχύος της Ακροδεξιάς. Η υπόθεση αυτή εγείρει μεγάλα και σοβαρά ζητήματα που αφορούν στην ίδια την λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος καθώς η ύπαρξη και λειτουργία παρακρατικών μηχανισμών αποτελούν θεσμική εκτροπή.
Κάθε απόπειρα από όσους επιδιώκουν μεταξύ άλλων, τη μετατόπιση τμημάτων του εκλογικού σώματος σε συντηρητικές, ακροδεξιές κατευθύνσεις και έχουν ειδικό ενδιαφέρον και συμφέρον να παρουσιάσουν τις εξελίξεις αυτές αποσπασματικά και μακριά από τη θεσμική τους διάσταση, όπως επιδιώκει η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική σύμπραξη και τα μέσα στήριξής της, θα πέσει στο κενό.
Το αδιέξοδο το έχουν όσοι οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την κρίσιμη καμπή, δεν θα το μετατρέψουν σε αδιέξοδο συνολικά της ελληνικής κοινωνίας και των προοδευτικών δυνάμεων.
Οι προοδευτικές δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου οφείλουμε να αναδείξουμε το μείζον ζήτημα, δηλαδή το ρόλο της Χρυσής Αυγής, ως του πλέον οργανωμένου παρακρατικού μηχανισμού και τις διασυνδέσεις της με κύριους εκπροσώπους της μνημονιακής συγκυβέρνησης Α. Σαμαρά-Β. Βενιζέλου.
Οι προοδευτικοί πολίτες στο σύνολο τους και η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας που έχει πληγεί από τη νεοφιλελεύθερη, ακροδεξιά πολιτική των μνημονίων, έχουμε υποχρέωση να μη μείνουμε απαθείς απέναντι στα σχέδια του ευρύτερου «μνημονιακού μπλοκ» δυνάμεων αλλά από κοινού να περιφρουρήσουμε το δημοκρατικό πολίτευμα και να συμβάλλουμε στην ήττα αυτής της πολιτικής και στη δημοκρατική και προοδευτική λύση.
Οι αξίες ασκούνται έμπρακτα.
5 Απρ 2014
5 Απρ 2014
Unknown
Ο επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Στέφανος Τζουμάκας θα πραγματοποιήσει σήμερα, Σάββατο 5 Απριλίου και ώρα 6.00 μ.μ., ομιλία στο Πολιτιστικό Κέντρο "Αρχοντικό Παλαιολογίνα", στην κεντρική πλατεία της μαρτυρικής πόλης των Καλαβρύτων.
Γνώση, Συνέπεια, Αξιοπιστία. Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.
email: socialistparty.gr@gmail.com
site: www.socialistparty.gr
2 Απρ 2014
2 Απρ 2014
Unknown
2 Απριλίου 2014
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας. Συνερχόμαστε σήμερα στην πρώτη Σύνοδο της Πολιτικής Επιτροπής του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Χαιρετίζουμε τα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής από την Περιφέρεια και θέλουμε να επισημάνουμε ότι σήμερα χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες είναι άνεργοι, σε συσσίτια και δε ζουν αλλά διαβιούν κοντά στα όρια της φτώχειας. Είμαστε δίπλα σε κάθε δοκιμαζόμενο συμπολίτη μας.
Στην Ελλάδα η κρίση βαθαίνει. Αυτό το βιώνει καθημερινά η ελληνική κοινωνία. Το συντηρητικό μνημονιακό μπλοκ περί άλλα τυρβάζει. Αλλού είναι η χώρα και αλλού μια απομονωμένη πλέον κυβερνητική ηγεσία δίνει μάχες οπισθοφυλακών, με αποπροσανατολιστικές αντιπαραθέσεις σε σύμπραξη με ορισμένα δίκτυα των ΜΜΕ που διαμορφώνουν ψευδεπίγραφες ελπίδες προκειμένου να διασώσουν από την απόρριψη του εκλογικού σώματος που θα επέλθει τόσο στις ευρωεκλογές όσο και σε εθνικές εκλογές, διότι έχουν αντιληφθεί ότι θα ηττηθούν και ως αντίληψη και ως συμφέροντα και ως κατάπτωση στο δημόσιο βίο.
Η βαθιά αυτή κρίση οργανώθηκε με πολιτικές αποφάσεις και ήδη οι δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ επιδιώκουν να εισέλθουμε ως χώρα και ως κοινωνία στη δεύτερη φάση μιας παρατεταμένης κρίσης στην πολιτική, στην οικονομία που αφορά στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Στα πλαίσια αυτά, οι σχεδιασμοί ορισμένων παραγόντων να μεταμορφωθούν με δήθεν νέα εκλογικά σχήματα, ήδη έχουν γίνει κατανοητοί ως προς τους σκοπούς τους. Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν ότι τα εν λόγω δίκτυα και πρόσωπα αποτελούν μέρος του προβλήματος και όχι φορείς προοδευτικών λύσεων. Αυτοί οι μεταμορφισμοί αποτελούν τεύχη του ίδιου βιβλίου και των ίδιων παραγόντων που οδήγησαν τόσο τη χώρα σε διάλυση όσο και την προοδευτική παράταξη σε συντριβή.
Το κοινωνικά μειοψηφικό, μνημονιακό μπλοκ της σύγχρονης συντηρητικής συμμαχίας και τα «επιτεύγματα» της. Τα δήθεν νέα πολιτικά σχήματα.
Η πολιτική ζωή της χώρας κυριαρχείται σε επίπεδο κοινωνίας από ένα αίσθημα ματαίωσης, από φαινόμενα απαξίωσης και αποστροφής προς την Πολιτική και τα κοινά. Ζωντανές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας έχουν περιέλθει σε απάθεια και απραξία. Αγωνία διακατέχει εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που προσπαθούν να διασφαλίσουν όρους επιβίωσης. Ο ελληνικός λαός έχει παράδοση δημοκρατικών και κοινωνικών αγώνων και θα απομονώσει τη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού που επιδιώκει για τη χώρα, μεταξύ των άλλων, την αποπολιτικοποίηση και μια αγοραία κοινωνική στάση. Την απάντηση προς μια προοδευτική κατεύθυνση της χώρας, θα τη δώσει η ελληνική νεολαία που ορισμένοι κύκλοι τη θεωρούν «απολιτικ» και αγοραία, προσδοκώντας να διασωθούν πολιτικά με δήθεν νέα πολιτικά σχήματα, που αποτελούν πρακτικές δεξιάς πολιτικής με δημοκρατικό προσωπείο, χωρίς ιδεολογία, χωρίς αρχές και αξίες. Θα αποτελέσουν όμως, μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια διάσωσης της μειοψηφικής, μνημονιακής πολιτικής. Έντονα επίσης, είναι τα φαινόμενα της έλλειψης εμπιστοσύνης σε πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες. Σε κεντρικό επίπεδο, ο δημόσιος βίος χαρακτηρίζεται από ένα καθεστώς πλήρους αποσύνθεσης και πολιτικής κατάπτωσης, που τα ΜΜΕ υπέρ-προβάλλουν, προκειμένου να αποσιωπήσουν τα «επιτεύγματα» αυτών πολιτικών ηγεσιών. «Επιτεύγματα» που συνιστούν τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων που ασκούν και που αποτελούν γεγονότα και όχι αξιολογήσεις και τα οποία αποσιωπούν συστηματικά, γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανή αναδιανομή ισχύος και πλούτου υπέρ των ισχυρών, σε φτωχοποίηση εκατομμύρια Έλληνες και σε οικονομική και κοινωνική διάλυση και αφορούν σε:
• Ύφεση που ανέρχεται στο 5%,
• μείωση του Εθνικού πλούτου κατά 25% και πλέον (60 και πλέον δισεκατομμύρια ευρώ),
• 1 εκατομμύριο 500 χιλιάδες άνεργοι και 450 χιλιάδες οικογένειες χωρίς κανένα εργαζόμενο,
• μείωση των εισοδημάτων του 80% του πληθυσμού από 40% έως 60%,
• 200 χιλιάδες λουκέτα σε παραγωγικές επιχειρήσεις που θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για την επαναλειτουργία τους τόσο ως προς την παραγωγή προϊόντων προστιθέμενης αξίας και εξαγωγικού χαρακτήρα,
• Δεκάδες χιλιάδες λουκέτα σε καταστήματα και απολύσεις,
• Αποσάθρωση της νέας γενιάς της χώρας με 150 χιλιάδες Έλληνες νέους επιστήμονες, μετανάστες. Το πιο μορφωμένο δυναμικό της ελληνικής νεολαίας που θα μπορούσε να συμβάλλει καθοριστικά σε μια σύγχρονη οικονομία της γνώσης για τη χώρα
• 3 εκατομμύρια 900 χιλιάδες άνθρωποι στα όρια της φτώχειας,
• δεκάδες χιλιάδες πολιτών σε ανθρωπιστική κρίση και σε συσσίτια,
• αναδιανομή δεκάδων δις από τις δυνάμεις της εργασίας στο κεφάλαιο,
• κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων,
• διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Οι πολιτικές αυτές έχουν όνομα. Είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην κοινωνία και στην οικονομία που διαλύουν οικογένειες, επιχειρήσεις, κοινωνικές ομάδες και πολίτες που βρίσκονται σε καθεστώς απόλυτης φτώχειας. Αυτή η πολιτική δεν έχει σχέση με την προοδευτική παράταξη. Ενόψει της προπαγανδιζόμενης περάτωσης του ρόλου της τρόικα και του χαρακτήρα των μνημονίων, επιχειρούν ψευδόμενοι, να εμφανίσουν ότι βαίνουμε στην «μετά-μνημονιακή εποχή», ενώ είναι σαφές ότι οι εν λόγω μνημονιακές συμφωνίες εμπεριέχουν τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που θα αποτελέσουν τη βάση για ένα νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε., εάν δεν ηττηθεί αυτή η πολιτική και οι παρατάξεις που την εκπροσωπούν, και στη χώρα αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στις προσεχείς ευρωεκλογές.
Δε νοείται σοσιαλιστική πολιτική παράταξη και νεοφιλελευθερισμός, προοδευτική πολιτική παράταξη και μνημόνια, ύφεση, ανεργία και διάλυση της συνεκτικής πορείας της ελληνικής κοινωνίας. Ορισμένοι οδήγησαν σε ρήξη τον προοδευτικό χώρο και είναι ιστορική η απόφαση μας αυτή να επανιδρύσουμε το χώρο του προοδευτικού, σοσιαλιστικού, δημοκρατικού κινήματος. Τόσο ως προς τις αρχές όσο και ως προς τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας. Και καθημερινά με τη δράση μας συναντιόμαστε με πολίτες και αγωνιστές που έχουν σοσιαλιστικές αξίες και αρχές και από κοινού συμβάλλουμε και οργανώνουμε κατευθύνσεις και δράσεις για την προοδευτική έξοδο από την κρίση. Οι δυνάμεις της συντήρησης και του νεοφιλελευθερισμού επιχειρούν να διασφαλίσουν συγκεκριμένα συμφέροντα στην πορεία της κρίσης που μπαίνει τώρα στη δεύτερη φάση.
Στην πρώτη φάση είχαν 3 στόχους: να ιδιοποιηθούν ένα μέρος του πλούτου της χώρας, να ιδιωτικοποιήσουν σε «τιμή ευκαιρίας» δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας καθώς και ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, να υποτιμήσουν τα περιουσιακά στοιχεία και τις αμοιβές εργασίας και να επιβάλλουν ένα μοντέλο δορυφορικής και συμπληρωματικής οικονομίας για την Ελλάδα. Τώρα οργανώνουν τη δεύτερη φάση της κρίσης όπου προτάσσεται η συζήτηση για τη μη βιωσιμότητα του χρέους και ανάλογα με τη λύση που θα δοθεί θα εξυπηρετηθούν είτε τα συμφέροντα του λαού είτε ορισμένων κύκλων
Το νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα στα πλαίσια του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, δεν θα έχει σα βάση την ανάπτυξη και τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων αλλά τη διαιώνιση της μονόπλευρης λιτότητας, της ύφεσης, της ανεργίας και των μικρό-παροχών, προκειμένου να ελεγχθούν τμήματα του εκλογικού σώματος και κοινωνικές ομάδες.
Για την έξοδο από την κρίση, έχουμε δύο διαφορετικές στρατηγικές, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην αναδιανεμητική πολιτική, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση. Αλλά αυτές αφορούν στην εξυπηρέτηση διαφορετικών συμφερόντων και αυτό εκφράστηκε και εκφράζεται σε πολιτικό επίπεδο. Και είναι προφανές ότι κεντρική μας επιδίωξη μας είναι να ηττηθεί αυτή η πολιτική για να ανοίξει ο δρόμος για μια προοδευτική και δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.
Η κρίση πρωτίστως, τόσο στη χώρα όσο και στην Ε.Ε. και διεθνώς, έχει στη βάση της τη νέο-συντηρητική, νεοφιλελεύθερη στρατηγική που επικράτησε και η οποία σωρεύει κέρδη για τον παρασιτισμό και ζημιές για τους λαούς. Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ε.Ε. προωθούν συμφέροντα έξω από κατεκτημένες αρχές αμοιβαιότητας και συνεργασίας, αποδομούν την ίδια την Ευρώπη και ωθούν στην αναβίωση των εθνικισμών. Αιχμή της κρίσης, που τη βιώνουν καθημερινά οι Έλληνες πολίτες, αποτελούν οι ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές και τα μνημόνια λιτότητας, διάλυσης του κοινωνικού κράτους και κατάλυσης δικαιωμάτων.
Έχουμε όλες τις δυνατότητες να οδηγήσουμε σε ήττα σε κάθε χώρα και συνολικά στην Ε.Ε. αυτή την πολιτική που στην Ελλάδα εκφράζεται μέσα από το κοινωνικά μειοψηφικό, μνημονιακό μπλοκ της σύγχρονης συντηρητικής συμμαχίας Ν.Δ. και του εναπομείναντος, μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ.
Η πολιτική αυτή που είναι ο πυρήνας του νεοφιλελευθερισμού, συνιστά σύγχρονη βαρβαρότητα και πολιτικό μεσαίωνα. Γιατί νέα βαρβαρότητα και πολιτικό μεσαίωνα αποτελούν η μονόπλευρη λιτότητα, η ανεργία, η φτώχια, η ύφεση, η φοροδιαφυγή, η φτωχοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, η πλήρης κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, η πλήρης απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», η συγκέντρωση πλούτου και οι προκλητικές ανισότητες απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, που το κυρίαρχο τους θέμα πλέον, είναι η αξιοπρεπής διαβίωση.
Η διεθνής συγκυρία και οι επερχόμενες Ευρωεκλογές. Η απόφαση μας για συμμετοχή σε αυτή τη μάχη, ως νέα πολιτική δύναμη.
Η κρίση αυτή που προκάλεσε η χρηματιστηριακή ολιγαρχία και συνολικά το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, αποτέλεσε το υπόβαθρο και για την πρόσφατη επέμβαση στην Ουκρανία, όπου η στρατηγική των ΗΠΑ ήταν να αποτρέψουν την ευρασιατική ένωση που προωθεί η ηγεσία της Ρωσίας και επιδίωξη του πυρήνα της Ευρωπαϊκής ένωσης ήταν να εντάξει την Ουκρανία σε καθεστώς σύνδεσης με την Ε.Ε. Γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές επιδιώξεις είχαν σαν αποτέλεσμα να προκληθεί τεράστιας έκτασης κρίση, που προκάλεσε ένταση συνολικά στο διεθνές σύστημα και κρίση στις σχέσεις Ρωσίας- ΗΠΑ και των συμμάχων της στην Ε.Ε. Ως αποτέλεσμα είχε την εξέλιξη στην Κριμαία με την προσάρτηση στη Ρωσία και την ένταξη της Ουκρανίας στο ΔΝΤ. Οι δήθεν εκπρόσωποι των δυνάμεων της ελευθερίας και της δημοκρατίας, χρησιμοποίησαν φασιστικά τάγματα εφόδου και ένοπλης δράσης προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα. Αποτελεί ένα σύγχρονο μάθημα το πώς συγκεκριμένα συμφέροντα και δυνάμεις προωθούν τις επιδιώξεις τους. Και δεύτερον, πώς οργανώνεται η κρίση σε μια σειρά από χώρες από πολιτικά και οικονομικά δίκτυα. Τα ενεργειακά δίκτυα σαφώς και αποτέλεσαν σημαντική παράμετρο. Ορισμένοι επιδιώκουν την αναβίωση του ψυχροπολεμικού κλίματος.
Υπεύθυνες και υπόλογες στη διεθνή κοινότητα για αυτή την επιθετική επέμβαση που αποσταθεροποίησε μια ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Ουκρανία, είναι η ηγεσία των ΗΠΑ και ορισμένες κυβερνήσεις της Ε.Ε. που μπαίνουν σε ολισθηρό δρόμο, ως εκφραστές της κρίσης του καπιταλισμού-καζίνο. Και είναι προφανές πως όπως κάθε προοδευτική δύναμη που ενστερνίζεται την Ειρήνη και τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, καταδικάζουμε αυτή την ψυχροπολεμική πολιτική επεμβάσεων σε άλλες χώρες.
Όσον αφορά στην Κύπρο, επανέρχονται οι δυνάμεις που ο σχεδιασμός τους έχει ως βάση την επί της ουσίας, αναγνώριση της διχοτόμησης και της εισβολής, αφού το σχέδιο προβλέπει κυριαρχία εδάφους, όχι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά εξαρχής ίδρυση δύο κρατιδίων, επιδιώξεις που δεν έχουν σχέση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και το Διεθνές Δίκαιο. Δεν αποτελούν διζωνική, δικοινοτική λύση για την Κύπρο.
Οι ίδιες δυνάμεις επιδιώκουν να εγκαταστήσουν τον αγωγό διέλευσης των ενεργειακών πόρων της Κύπρου, μέσω της Τουρκίας, ακυρώνοντας τον ευρωπαϊκό αγωγό. Ασφαλώς, ύστερα από 40 χρόνια πρέπει να δοθεί λύση στο Κυπριακό ζήτημα. Αλλά όχι στη βάση της εισβολής και της κατοχής. Όχι στη βάση της διχοτόμησης. Χρειάζεται βιώσιμη λύση με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Ενόψει της διενέργειας των Ευρωεκλογών στις 28 χώρες της Ε.Ε., έχει σημασία να επισημάνουμε ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ αλλά και της Λισσαβόνας δεν μπορεί να αποτελέσουν τη θεσμική βάση για την έξοδο από την κρίση που ταλανίζει τόσο την Ευρωζώνη όσο και την Ε.Ε. συνολικά. Πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελούν αποτυχία στην εξέλιξη των συνθηκών της Ε.Ε. του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι Μια νέα θεμελίωση με βάση την καθιέρωση της αρχής των εγγυήσεων εκ μέρους της Ε.Ε. για τις υποχρεώσεις κάθε μέλους της πρέπει να αποτελέσει ακρογωνιαίο λίθο της αναθεώρησης συνθηκών σε συνδυασμό με την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη. Η ισοτιμία δε μπορεί να περιλαμβάνει πλεονασματικές και ελλειμματικές χώρες.
Αυτή η αστάθεια που επικρατεί, ευνόησε και ευνοεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι Ευρωπαϊκοί λαοί χρειάζονται πολιτική ένωση, ομοσπονδία, κοινή εξωτερική και οικονομική πολιτική, αυτόματες μεταβιβάσεις πόρων και πλεονασμάτων.
Χρηματοπιστωτικές ελίτ και πολυεθνικές ασφαλώς και έχουν την υποστήριξη των συντηρητικών δυνάμεων στην Ε.Ε. Αυτή η παράταση της κρίσης έχει την υποστήριξη πολιτικών δυνάμεων που είναι στον άξονα των νεοφιλελευθέρων και αυταρχικών πολιτικών και εκφράζονται από τα συντηρητικά και δεξιά κόμματα και τη δεξιά σοσιαλδημοκρατία που είναι πλήρως ενσωματωμένη στη στρατηγική της χρηματιστηριακής ολιγαρχίας και πολυεθνικών ομίλων, με αποτέλεσμα ακροδεξιές και εθνικιστικές πολιτικές ομάδες να ωθούν σε περαιτέρω αμφισβήτηση των δημοκρατικών πολιτικών εξελίξεων στην Ε.Ε.
Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τόσο για τις αντιφάσεις όσο και για την υποκρισία ως προς το περιεχόμενο. Από τη μια πλευρά, έχει μια απολογητική στάση και δικαιολογεί το μονόδρομο της ύφεσης, της λιτότητας και της φτώχειας που επέβαλε η τρόικα σε μια σειρά από χώρες με το ΔΝΤ και από την άλλη στηλιτεύει τους μηχανισμούς που έστησε το εν λόγω δίκτυο και υποστηρίζει ότι όφειλε η Ε.Ε. να έχει προχωρήσει στη σύσταση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, θεσμό που οι προοδευτικές δυνάμεις απαιτούσαν να υλοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Πέραν τούτου, είναι απαράδεκτο, η ΕΚΤ να δανείζει τράπεζες για να δανείζουν τα κράτη-μέλη, κερδοσκοπώντας με τη διαφορά των επιτοκίων και να μην υπάρχει θεσμοθέτηση του απευθείας δανεισμού των κρατών-μελών ώστε να λειτουργεί η ΕΚΤ ως δανειστής τελευταίας καταφυγής. Και αυτό δείχνει την αδυναμία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να αλλάξει αποφάσεις τις κυρίαρχης ομάδας στην Ε.Ε. που προωθεί ή ανέχεται τα συμφέροντα μιας Γερμανικής Ευρώπης, υπονομεύοντας μια σειρά από ευρωπαϊκές συνθήκες.
Οι λαοί της Ε.Ε. και οι προοδευτικές δυνάμεις χρειαζόμαστε αναθεώρηση ορισμένων συνθηκών σε προοδευτική κατεύθυνση, για να βγει η Ε.Ε. από την ύφεση και την ανεργία, για να προωθήσουμε την ανάκαμψη, τις δημόσιες επενδύσεις για να υπάρχουν βιώσιμες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Προκειμένου να ανατρέψουμε τις ανισότητες πλεονασματικών και ελλειμματικών, πιστωτών και οφειλετών πλούσιων και φτωχών περιοχών στην Ε.Ε. Η Ε.Ε. πρέπει να έχει ως βάση την Κοινωνική Συνοχή απέναντι στις ανισότητες, τη Δημοκρατία απέναντι στον αυταρχισμό και να αποτελεί ζώνη ειρηνικών εξελίξεων τόσο στην Ευρώπη όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στο οικονομικό επίπεδο χρειαζόμαστε ανάπτυξη, στο κοινωνικό επίπεδο χρειαζόμαστε συνοχή και στο πολιτικό επίπεδο χρειαζόμαστε δημοκρατική ηγεσία κοινής αποδοχής και όχι αποφάσεις διακυβερνητικών ή της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ.
Η δημοκρατική και προοδευτική εξέλιξη τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ε.Ε. αποτελεί τη βάση για την ελπίδα επανάκτησης της ισοτιμίας μας, ως Ελλάδα, απέναντι σε λογικές «αποικίας χρέους», υπόθεση που αφορά και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. και να ανατρέψουμε τους σχεδιασμούς που έχουν ορισμένες ελίτ στην Κεντρική Ευρώπη να καταστήσουν δορυφορικές μια σειρά από χώρες είτε στο κέντρο είτε στην περιφέρεια. Το κυρίαρχο ζήτημα είναι η Πολιτική και οι πολιτικές ηγεσίες που έχουν υποταχθεί στα δίκτυα των χρηματοπιστωτικών και χρηματιστηριακών επιδιώξεων. Η πραγματική οικονομία και οι επιχειρήσεις σε δεκάδες χώρες της Ε.Ε. δεν μπορεί να αποτελούν όμηρο τους.
Με πολιτικές αποφάσεις επικράτησαν τα παρασιτικά δίκτυα των κερδοσκόπων, οι αυθαιρεσίες των τραπεζών, οι αυθαιρεσίες στα χρηματιστήρια σε συνεργασία με πολυεθνικές. Υποστηρίχθηκαν από πολιτικές ηγεσίες ενάντια στα συμφέροντα της πλειοψηφίας των εργαζομένων αλλά και άλλων επιχειρήσεων έξω από καρτέλ και πολυεθνικά δίκτυα. Είναι χαρακτηριστική η επιβολή στην Ελλάδα για τη μη αναδιάρθρωση και μη διαγραφή μέρους του χρέους προκειμένου μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες να διασφαλίσουν τις κερδοσκοπικές τους επιδιώξεις με τη σύμπραξη πολιτικών ηγεσιών για τη βίαιη λιτότητα, τη φτωχοποίηση και τη διάλυση εκτεταμένων παραγωγικών δραστηριοτήτων. Αυτή η Ε.Ε. δεν είναι των λαών, δεν είναι της ανάπτυξης, δεν είναι της δημοκρατικής εξέλιξης. Και είναι προφανές ότι πρέπει να ηττηθεί αυτή η πολιτική που η βάση της είναι ο νεοφιλελευθερισμός και τα μνημόνια και να ηττηθούν και οι δυνάμεις που την υπηρέτησαν. Χρειαζόμαστε έξοδο από την κρίση σε κάθε χώρα και σε όλη την Ε.Ε. και είναι υπόθεση των πολιτών και των προοδευτικών δυνάμεων τόσο στην Ελλάδα όσο και σε κράτος-μέλος της Ε.Ε.
Οι επερχόμενες Ευρωεκλογές έχουν σαφή πολιτικό χαρακτήρα. Προσδοκούμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία θα κρατήσουμε ψηφοδέλτια δημοκρατικά και προοδευτικά, θα απομονώσουμε την αποχή και τις αντιδραστικές επιλογές και όπου και εμείς σήμερα σε αυτή τη Σύνοδο μας, λαμβάνουμε την απόφαση για τη συμμετοχή μας σε αυτή τη μάχη, ως νέα πολιτική δύναμη και όπου στη συνέχεια θα λάβουμε μέρος στις εθνικές εκλογές που θα αποτελέσουν και την πρώτη περίοδο αξιολόγησης των δυνάμεων μας και των θέσεων μας στην υπηρεσία του ελληνικού λαού.
Ήδη δίνουμε τη μάχη για την ανάδειξη έντιμων, δημοκρατικών και προοδευτικών δημοτικών αρχών για να αποκτήσουμε ξανά Αυτοδιοίκηση, γιατί η τρόικα, τα μνημόνια και το ΔΝΤ διέλυσαν οργανωτικά και οικονομικά αυτό τον θεσμό της ελληνικής Δημοκρατίας και μιλούμε πλέον περί «ετεροδιοίκησης». Και ασφαλώς θα δώσουμε τη μάχη για προοδευτικές περιφερειακές αρχές με κριτήρια τόσο πολιτικά όσο και έντιμης διαχείρισης μεγάλων οικονομικών δραστηριοτήτων σε κάθε περιφέρεια. Είναι αυτονόητο ότι το αποτέλεσμα κυρίως των Ευρωεκλογών αλλά και των εκλογών στην Τ.Α. θα δημιουργήσει νέα δεδομένα για την συνολική πολιτική εξέλιξη στη χώρα.
Η Δημοκρατική Προοδευτική Κυβερνητική Λύση. Το συρρικνωμένο νεοφιλελεύθερο μπλοκ ήρθε η ώρα να οδηγηθεί στην αντιπολίτευση.
Δυνάμεις του συντηρητικού και μνημονιακού μπλοκ και πολιτικοί παράγοντες με οικονομικούς κύκλους σχεδιάζουν να συνεχιστεί αυτή η φθοροποιός πορεία μέχρι τον Ιούνιο του 2016, στηριζόμενοι σε μια ισχνή πλειοψηφία με όλα όσα διαλαμβάνονται στο Κοινοβούλιο. Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι μειοψηφικοί στην ελληνική κοινωνία. Διότι στους σχεδιασμούς των ανωτέρω κύκλων επιδίωξη είναι να συγκροτήσουν «προεδρική πλειοψηφία» 180 βουλευτών από την παρούσα Βουλή προκειμένου να εκλεγεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με το πέρας της θητείας του νύν Προέδρου της Δημοκρατίας.
Οι εν λόγω σχεδιασμοί είναι απαράδεκτοι και οδηγούν σε περαιτέρω απαξίωση ορισμένες δυνάμεις του κοινοβουλευτικού μας συστήματος. Είναι επιτακτική ανάγκη να διενεργηθούν Εθνικές Εκλογές και από τη Βουλή που θα προκύψει να εκλεγεί ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας με την κανονική λήξη της θητείας του νύν Προέδρου.
Η χώρα και ο ελληνικός λαός χρειάζονται ελπίδα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες. Προοπτική εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο. Η ελληνική κοινωνία επιζητά βιώσιμες πολιτικές λύσεις για την έξοδο από την κρίση και όχι αναμετρήσεις.
Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν τα διλήμματα τύπου «ή εμείς ή αυτοί», η πόλωση και η δημιουργία αντί-συσπειρώσεων που προωθούν ορισμένες δυνάμεις και που πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς.
Όπως επίσης, δε συμβάλλουν και πρακτικές συγκρότησης μετώπων χωρίς συνεκτικές πολιτικές, που να πατούν στερεά στο έδαφος πραγματικών λύσεων για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Την πρακτική των μετώπων και των συμμαχιών για να φύγει η Δεξιά, την έχουμε γνωρίσει.
Θέση μας είναι η ενότητα του λαού στη βάση και η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση.
Εκτίμηση μας είναι και από τις τάσεις που διαμορφώνονται στο εκλογικό σώμα ότι οι Κυβερνήσεις Συνεργασίας θα αποτελούν την πολιτική βάση διακυβέρνησης της χώρας για την επόμενη περίοδο. Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις δεν αποτελούν προοπτική για τη χώρα. Η δική μας θέση είναι ότι χρειαζόμαστε Κυβερνήσεις πολιτικής συνεργασίας που θα διαμορφώσουν συνθήκες σταθερότητας, ισότιμης διαπραγμάτευσης στην Ε.Ε. και δημοκρατικής ανάτασης του λαού και της νεολαίας, όπως και συνεργασίας ανάμεσα σε πολιτικές δυνάμεις ή κοινωνικές οργανώσεις με βάση προγραμματικά σχέδια και προσδιορισμούς γενικότερου χαρακτήρα, ως προς την πορεία της χώρας. Γιατί η κύρια αντίθεση για αυτή την περίοδο στη χώρα είναι ανάμεσα στον νεοφιλελευθερισμό και την ελληνική κοινωνία. Το συρρικνωμένο νεοφιλελεύθερο μπλοκ ήρθε η ώρα να οδηγηθεί στην αντιπολίτευση.
Εμείς, ως Σοσιαλιστικό Κόμμα, ως αυτόνομη πολιτική δύναμη θα δώσουμε τη μάχη για τη νίκη και την προοδευτική έξοδο από την κρίση. Μπορούμε να συμβάλλουμε σε λύσεις που έχει ανάγκη η χώρα σε αντίθεση με τις λογικές της πόλωσης και των μετώπων.
Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Χρειάζεται μια δημοκρατική, προοδευτική διακυβέρνηση που θα δώσει αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και στο κυρίαρχο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής από κάθε είδους συμφέροντα αλλότρια προς το δημόσιο συμφέρον της χώρας και της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που θα απαλλάξει τον τόπο και την ΕΕ από το ΔΝΤ και την νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία και θα συμβάλλει στη θεσμοθέτηση ενός Ευρωπαϊκού νομισματικού μηχανισμού, αμοιβαιοποίησης του χρέους, εισαγωγής του θεσμού των ευρωομολόγων, μιας κοινής τραπεζικής αρχής και εγγύησης των καταθέσεων και μιας κοινά αποδεκτής δημοσιονομικής πολιτικής με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των χωρών-μελών της Ε.Ε. και με αντίστοιχες μεταβιβάσεις από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές.
Η δημοκρατική και προοδευτική λύση στο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας, προϋποθέτει καταρχήν, την ήττα του μνημονιακού μπλοκ, νέα διακυβέρνηση και νέα οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα βασίζεται στη βιωσιμότητα του χρέους και στις πραγματικές δυνατότητες της χώρας και σε ένα έκτακτο πρόγραμμα δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων για το πρώτο και καθοριστικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, την αντιμετώπιση της ανεργίας και για τη βαθμιαία αποκατάσταση των καταστραφέντων διαθέσιμων εισοδημάτων των ελληνικών νοικοκυριών. Μια νέα κυβέρνηση που θα εξασφαλίσει καταρχήν, τα ελάχιστα. Δηλαδή, μια σχετική ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και ένα πρόγραμμα έκτακτων ενισχύσεων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Για να μπορούμε να μιλήσουμε εν συνεχεία, για μια νέα περίοδο και για την οργάνωση και την απόδοση της ελληνικής οικονομίας βραχύ-μεσοπρόθεσμα.
Το καθοριστικό ζήτημα όσον αφορά την έξοδο από την κρίση ήταν και εξακολουθεί να είναι: σε ποια κατεύθυνση, υπέρ ποιών συμφερόντων, με ποιες πολιτικές επιλογές και με ποιες κοινωνικές δυνάμεις.
Σε όλη τη χώρα πλέον, η κεντρική συζήτηση αφορά στην εναλλακτική λύση. Το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας, οι παραγωγικές της δυνάμεις, οι δυνάμεις της εργασίας στις πόλεις, και στην ύπαιθρο, η νεολαία, οι άνεργοι, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θέλουν μια δημοκρατική και προοδευτική λύση.
Στην παρούσα κρίσιμη περίοδο, προέχουν οι απαντήσεις για ουσιώδη και καθοριστικά προβλήματα της χώρας που αφορούν στην Οικονομία, στο σύνολό της και είναι η διάλυση της παραγωγικής βάσης, η κατασπατάληση πόρων, η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία η ανεξέλεγκτη εξαγωγή καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και η εισφοροδιαφυγή, η αποτυχία στους δημοσιονομικούς στόχους καθώς και το πολυσυζητημένο θέμα της χαμηλής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που δεν είναι οι αμοιβές. Προέχουν δηλαδή, οι σημαντικές πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβουν οι δυνάμεις του παραγωγικού κεφαλαίου της χώρας διότι από το περιεχόμενο των παραγωγικών δραστηριοτήτων και τις κατευθύνσεις της αναπτυξιακής διαδικασίας, θα διαμορφωθούν οι δυνατότητες για την έξοδο από την κρίση ή θα συνεχιστεί η διαιώνιση της.
Προς αυτή την κατεύθυνση, τι πρέπει να κάνουμε εμείς ως Σοσιαλιστές σήμερα και τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα;
Μια πολιτική και οικονομική συνεργασία σε επίπεδο Ε.Ε. και διεθνώς με βασικές επιλογές:
Πρώτον: Να καταστεί το χρέος βιώσιμο.
Δεύτερον: Τη σύνταξη ενός νέου –οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμου-δημοσιονομικού προγράμματος σταθερότητας από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα πλαίσια του δικαιώματος της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας.
Τρίτον: Σύνταξη από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενός έκτακτου προγράμματος χρηματοδότησης αναπτυξιακών δράσεων κατά κλάδο και περιφέρεια, με συμμετοχή και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στα πλαίσια και της αποκατάστασης της βλάβης στην ελληνική οικονομία που επέφεραν τα αποτυχημένα και βίαια μέτρα κατά της χώρας από τις αποφάσεις της διακυβερνητικής της Ε.Ε αλλά και άλλων οργάνων της.
Τέταρτον: Διάλυση της τρόικα και έξοδος του ΔΝΤ τόσο από τη χώρα όσο και από την Ε.Ε. Ανάκτηση της πολιτικής αυτονομίας της χώρας και στα πλαίσια της συζήτησης στους κόλπους της Ε.Ε. για την σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου.
Πέμπτον: Πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες για την επανάκτηση δικαιωμάτων των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής και τη δίκαιη συμμετοχή τόσο για την έξοδο από τη κρίση όσο και για την αναδιανομή του ΑΕΠ της χώρας.
Έκτο: Τη προώθηση για συνολική λύση της ευρωπαϊκής κρίσης .
Καθοριστική θεωρούμε τη στρατηγική για μια τέτοια Πολιτική Συμφωνία, που θα βασίζεται σε επιδιώξεις στα πλαίσια της Ε.Ε. και διεθνώς αλλά το πρόγραμμα πρέπει να έχει σχέση με τα πραγματικά δεδομένα.
Η χώρα χρειάζεται συνεπώς, ένα σχέδιο κλαδικό και περιφερειακό με πραγματικούς όρους για την ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης της χώρας. Η χώρα χρειάζεται ένα πρόγραμμα κοινωνικής συνοχής με δίκαιη συμμετοχή στα βάρη.
Στα πλαίσια της παραγωγικής ανασυγκρότησης, πρέπει να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση με άμεσα μέτρα ανακούφισης αλλά ταυτόχρονα προτεραιότητα μιας δημοκρατικής και προοδευτικής κυβέρνησης πρέπει να αποτελέσει η σύσταση και η δημιουργία μιας πρωτοπόρας Ακαδημίας της καινοτομίας, πληροφορικής, βιοτεχνολογίας, περιβάλλοντος και νέας γενιάς συστημάτων ΑΠΕ. Ένα πλέγμα συνεργασιών με ευέλικτες δομές που θα συνενώνει τα κέντρα έρευνας, τις μονάδες έρευνας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, τις επιχειρήσεις τεχνολογίας και δικτύων και θα αποτελέσει πρότυπο και τομέα συμμετοχής στο ΑΕΠ, παράγοντα δημιουργίας πλούτου, θέσεων εργασίας και νέων προϊόντων. Γιατί κεντρικό ζήτημα είναι πώς μπορεί να βγει η χώρα από την κρίση. Μέσω του δυναμικού υψηλής μόρφωσης που διαθέτει η νέα γενιά του τόπου ή με την «επιστροφή στα χωράφια;» Αν μια φορά το κυρίαρχο θέμα είναι η ανεργία των νέων, ίσης και ανώτερης σημασίας αποτελεί το ότι η νέα γενιά τόσο για την ευημερία της χώρας συνολικά όσο και την ατομική τους πρόοδο και εξέλιξη, χρειάζεται να εργαστεί σε θέσεις οικονομίας της γνώσης. Η αναβάθμιση της χώρας που επετεύχθη σε πολλούς τομείς, όπως το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας με υψηλό επίπεδο γνώσεων, πρέπει να αποτελέσει μαζί με τη μεταφορά πόρων προς την καινοτομία και την οικονομία γνώσης, επιλογή άμεσου, βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα.
Λόγω της καταστροφής επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας, ορισμένοι κύκλοι που δεν είναι και τόσο άδολοι, προβάλλουν ως πανάκεια την επιστροφή στον αγροτικό τομέα και την πρωτογενή παραγωγή. Όσοι κατευθύνουν στην παραγωγή προϊόντων χωρίς προστιθέμενη αξία, χωρίς ποιότητα, χωρίς βιομηχανία και ως εκ τούτου δευτερογενή τομέα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και σύγχρονα δίκτυα, απλώς αποτελούν μέρος των κερδοσκοπικών επιδιώξεων και της οικονομικής καθήλωσης του τόπου. Ανταγωνιστική οικονομία δε χτίζεται χωρίς επενδύσεις, με υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.
Δεύτερον, θα πρέπει να συγκροτηθεί Έκτακτη Μονάδα στα Υπουργεία Ανάπτυξης, Αγροτική πολιτικής και Εργασίας που θα ασχοληθεί με το να αναδιανείμει δυνατότητες και πόρους και να διαμορφώσει κέντρα πρωτοβουλίας για συνδυασμό όλων των επιπέδων παραγωγής και ανάπτυξης. Σε ένα πνεύμα αλληλεγγύης που θα ενώνει τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της νέας γενιάς και θα αξιοποιεί τις γνώσεις τους. Θα προχωρήσει, δημιουργώντας έναν τόπο διαβούλευσης, σε αξιολόγηση όλων των επιχειρήσεων –σκελετών που έκλεισαν και ερήμωσαν σε όλες τις ΒΙ.ΠΕ της χώρας, συστήνοντας Επιτροπές Αξιολόγησης και επαναλειτουργίας χιλιάδων επιχειρήσεων τόσο από επιστήμονες και γνώστες όσο και από φορείς της Τ.Α. αλλά και από περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ με άμεση κινητοποίηση και των εργαζομένων ανά κλάδο και περιοχή. Προκειμένου να συγκροτηθούν τοπικές και περιφερειακές συμπράξεις έκτακτες και κατεπείγουσες. Αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις. Αυτή η διαδικασία θα αφορά τόσο στον πρωτογενή όσο και στο δευτερογενή τομέα καθώς και σε δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι πόροι μπορούν να προέλθουν από μια αναδιάρθρωση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Θέση μας είναι ότι το ελληνικό δημόσιο με την αποστέρηση εισοδημάτων των μη εχόντων, ανέλαβε τη διάσωση των χρεοκοπημένων ελληνικών τραπεζών, οι οποίες συνεχίζουν να είναι σε κατάσταση μη βιώσιμη και ισχυρότερα τραπεζικά δίκτυα επιδιώκουν τον έλεγχο των τραπεζών ελληνικών συμφερόντων. Ως εκ τούτου, βασική επιλογή μιας νέας κυβέρνησης αποτελεί ο δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος. Και άλλες χώρες της Ε.Ε. έχουν δημόσιες τράπεζες και επιχειρήσεις.
Η ανασύνταξη της χώρας θα πρέπει να στηριχθεί στην οικονομία της γνώσης και στη νέα γενιά των Ελλήνων και των Ελληνίδων που έχουν γνώσεις, που έχουν θέληση και δεξιότητες. Δεν μπορεί να στηριχθεί στη λογική του οικονομικού ντάμπινγκ της φθηνής εργασίας και των φτηνών προϊόντων. Για να υπάρξει ανάταση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και συμμετοχή σε μια ειλικρινή προσπάθεια για την έξοδο από την κρίση χρειάζεται Δικαιοσύνη. Χρειάζεται αναδιανομή του πλούτου, χρειάζεται εντιμότητα. Πράγματα που λείπουν σήμερα από το δημόσιο βίο και αντί αυτών κυριαρχεί η χειραγώγηση, οι μεθοδευμένες δημοσκοπήσεις και το σήριαλ της παραπληροφόρησης και της μετάθεσης των δημόσιων συζητήσεων από τα ουσιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια συμπολίτες μας.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλη παραπληροφόρηση και εκβιαστικά διλήμματα. Χρειάζεται γνώση, πληροφόρηση και διάλογο επί της ουσίας και επί των πραγματικών προβλημάτων και των συνακόλουθων λύσεων. Δεν χρειάζεται άλλο εμπόριο φόβου και μονολόγους σε στυλ πολεμικών ανακοινωθέντων προκειμένου να εξουδετερώσουν κάθε συμμετοχή και δημοκρατικό προσανατολισμό των πολιτών Για το σκοπό αυτό, θα αναλάβουμε άμεσα πρωτοβουλία για την συγκρότηση Ομίλου προσωπικοτήτων που θα αφορά τη δημιουργία Δημοκρατικής Τηλεόρασης με στόχο την πληροφόρηση και προβολή των θέσεων των προοδευτικών κινημάτων πολιτικών δυνάμεων και οργανώσεων.
Οι Σοσιαλιστές είναι στην όχθη των Προοδευτικών δυνάμεων. Δε νοείται Νεοφιλελεύθερη πολιτική και Προοδευτική παράταξη.
Η συγκρότηση της Προοδευτικής παράταξης συνδέεται με το γεγονός ότι δεν μπορούν να συμπεριλαμβάνονται στην Προοδευτική παράταξη, νεοφιλελεύθερες και μονεταριστικές αντιλήψεις και θέσεις. Συνδέεται με το γεγονός ότι δεν μπορούν να περιλαμβάνουν στελέχη ενταγμένα στα δίκτυα της διαπλοκής. Δεν μπορεί να περιλαμβάνει στελέχη αξιωματούχους, πρόθυμους να υπηρετήσουν οποιαδήποτε πολιτική, δεν μπορεί να περιλαμβάνει στελέχη που ενώ γνωρίζουν ότι έβλαψαν τη χώρα, παριστάνουν ότι τη σώζουν και να δημιουργούν ομάδες και δίκτυα αποπροσανατολισμού από τις ευθύνες τους. Τους ενώνουν το ότι από κοινού ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την καταστροφική πολιτική για τη χώρα. Οι πολίτες και οι εργαζόμενοι της χώρας θα τους οδηγήσουν οριστικά στο περιθώριο.
Οι Σοσιαλιστές διαχρονικά έχουν ως κύριο σημείο αναφοράς τους την Κοινωνία. Αγωνίζονται από κοινού, έχουν ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, δεν έχουν απλά ένα στίγμα πολιτικό. Το θέμα δεν είναι η αναζήτηση αρχών αλλά εάν οι άνθρωποι αγωνίζονται έμπρακτα με βάση αυτές.
Οι Σοσιαλιστές συνδέονται διαχρονικά με πολιτικές για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, το Κράτος Δικαίου, την Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Χειραφέτηση, με δεκαετίες αγώνων ενάντια στον αυταρχισμό και τις ανισότητες.
Συνδέονται με τους αγώνες των δυνάμεων της εργασίας, με τις δυνάμεις της κοινωνίας της δημιουργίας, της μόρφωσης και του πολιτισμού, των δυνάμεων της παραγωγής, στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο, τοποθετούνται απέναντι σε ένα σύστημα με το οποίο η ολιγαρχία, το παρασιτικό κεφάλαιο, οι τραπεζίτες και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ επιχειρούν να υποκαταστήσουν την Πολιτική, οδηγώντας στο περιθώριο κάθε συντηρητική και αντιλαϊκή δράση και προοπτική. Συνδέονται με αγώνες για τα δικαιώματα ισότητας των φύλων και της νεολαίας. Δεν συνδέονται με το παρασιτικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή. Οι Σοσιαλιστές είναι στην όχθη των Προοδευτικών δυνάμεων, η άλλη όχθη είναι η κεντροδεξιά, η δεξιά και η ακροδεξιά.
Αυτή την κρίσιμη περίοδο για τους Σοσιαλιστές, βασική κατεύθυνση πρέπει να αποτελεί η χάραξη ενός άλλου δρόμου με πολιτικές και κοινωνικές αρχές, με ιδεολογικό και πολιτικό λόγο, με προγραμματισμό και με σταθερή αναφορά στις κοινωνικές δυνάμεις. Για να διαμορφωθούν προοδευτικές πολιτικές με δεδομένα και όχι με κενές και κοινότυπες αναφορές, μεθοδεύσεις και πρακτικές διαπλοκής που οδηγούν σε πολιτικές δεσμεύσεις ενάντια στα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Αυτά είναι φαινόμενα που τροφοδοτούν την πόλωση και τον λαϊκισμό. Κι αυτές οι συμπεριφορές θα απομονωθούν, για την επαναφορά της Προοδευτικής πολιτικής και την απομόνωση των νεοφιλελεύθερων και μονεταριστικών συνταγών.
Συγκροτημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά. Κόμμα αυτόνομο και αυτοτελές.
Η χώρα χρειάζεται συγκροτημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά με αντιστοιχία στις κοινωνικές δυνάμεις, με τις δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής. που αποδέχονται τη φυσιογνωμία του και τις αρχές του. Χρειάζεται στη συγκρότηση μας να είμαστε σε κοινούς αγώνες και επιδιώξεις για την προοδευτική έξοδο από την κρίση. Γιατί για την έξοδο από την κρίση, ομιλούν όλοι. Και κάθε πλευρά προς συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ανταποκρινόμενοι στη θέληση των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών και ως συνέχεια των αγώνων της πρόσφατης πολιτικής περιόδου, προχωρήσαμε στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ως Δημοκράτες, ως Προοδευτικοί άνθρωποι, ως πολίτες που υπερασπιζόμαστε αρχές δικαίου και τις ιστορικές αξίες του Διαφωτισμού, επιβεβαιώνουμε ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Με την έναρξη της κρίσης το 2008 συνήλθε η Σύνοδος των G20, στο Λονδίνο όπου τέθηκαν σε διεθνή και ευρωπαϊκή βάση οι όψεις της κρίσης, οι συνέπειες και οι ακολουθούμενες πολιτικές. Δεν υπήρξε συμφωνία. Η πλειοψηφία των χωρών ακολούθησε το δρόμο της πραγματικής οικονομίας, της έκδοσης νομίσματος που ήταν και η σωστή επιλογή.
Η ηγεσία των χωρών της Ε.Ε. οδήγησε με την καταστροφική πολιτική του σκληρού νομίσματος και της ακραίας δεξιάς νεοφιλελεύθερης πολιτικής στη μεγάλη κρίση σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. που εξυπηρετούσαν κυρίως τα συμφέροντα της γερμανικής ελίτ και μεγάλων τραπεζών χωρών της Ε.Ε. Είχαμε συζητήσει και στην Ελλάδα τους δύο διαφορετικούς δρόμους για την έξοδο από την κρίση, πριν από το 2009. Οι Κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου-Β. Βενιζέλου, Λ. Παπαδήμου-Β. Βενιζέλου και Α. Σαμαρά-Β. Βενιζέλου μετά τις εκλογές του 2009, προσχώρησαν σε αυτή την πολιτική. Εμείς από το Φεβρουάριο του 2010, επισημάναμε δημόσια τις συνέπειες και οργανώσαμε την Κίνηση για την Προοδευτική Έξοδο από την κρίση, με εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Στις 24 Ιουλίου του 2013, δώσαμε την ιδρυτική διακήρυξη στη δημοσιότητα και ύστερα από διάλογο, συνήλθαμε σε ιδρυτική συνέλευση στις 26 Ιανουαρίου και προχωρήσαμε στην ιδρυτική πράξη σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη νομοθεσία στις 21 Μαρτίου.
Ήρθε η ώρα και οφείλουμε να συμβάλλουμε στην αναγέννηση του σοσιαλιστικού κινήματος, στην ανασύνταξη των σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων και στην ανάπτυξη σε πανελλήνια κλίμακα ενός σοσιαλιστικού κόμματος, δημοκρατικού και προοδευτικού:
• για να συμβάλλουμε στην ήττα αυτής της πολιτικής
• για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία
• για την ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,
• για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση
• για την αυτονομία της πολιτικής
• για την λαϊκή κυριαρχία,
• για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και
• για την κοινωνική απελευθέρωση.
Κόμμα αυτόνομο και αυτοτελές. Πολιτική δύναμη χωρίς εξαρτήσεις, έξω από τα δίκτυα αντί-λαϊκών συμφερόντων και με δεσμούς με την ελληνική κοινωνία. Καλούμε να συμμετάσχουν στην πλαισίωση και στη δράση του Σοσιαλιστικού κόμματος εργαζόμενοι και άνεργοι, νέες και νέοι, αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες, άνθρωποι της τέχνης, της παιδείας και της υγείας, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς και επαγγελματικών, συνεταιριστικών, συνδικαλιστικών, κοινωνικών και οικολογικών οργανώσεων.
Χρειαζόμαστε γνώση, σταθερότητα, αισιοδοξία. Χρειαζόμαστε κοινή πορεία, κοινούς σκοπούς και στόχους, κοινές ιδέες, κοινές αρχές.
Αποτελεί αναγκαιότητα επίσης, στις εκλογές που ακολουθούν, να αναδειχθούν ως πλειοψηφικές οι προοδευτικές δυνάμεις συνολικά, έτσι ώστε από κοινού να δώσουμε τη μάχη για τη προοδευτική στρατηγική εξόδου από την κρίση και για μια νέα διαπραγμάτευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει να συμβάλλουμε ώστε το εκλογικό σώμα να πει ένα ισχυρό Όχι στις συντηρητικές πολιτικές, Ναι στην προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση. Στρατηγικής σημασίας ζήτημα για την επίτευξη προοδευτικής πλειοψηφίας όσον αφορά το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, είναι η διαρκής προσπάθεια μας για να μην λειτουργήσουν τα συντηρητικά σύνδρομα και οι στοχεύσεις των κινδυνολόγων και της απαξίωσης της πολιτικής που στόχο θα έχουν την μαζική αποχή των πολιτών από αυτή την κρίσιμη εκλογική διαδικασία. Θα δώσουμε τη μάχη για την απομόνωση της πρακτικής της αποχής. Το πρόβλημα σήμερα για την πολιτική είναι, πώς θα επιβληθεί σε κάθε χώρα και διεθνώς πάνω σε αυτά τα συμφέροντα που ήδη έχουν αυτονομηθεί από τα κέντρα του πολιτικού ελέγχου. Για να δυναμώσει η Προοδευτική πολιτική- γιατί δεν είναι όλες οι πολιτικές ίδιες- για να επιβληθεί η πολιτική στην οικονομία και στην αγορά, για να γίνουν οι κοινωνίες κυρίαρχες, βασική προϋπόθεση είναι η συμμετοχή των πολιτών, ανδρών και γυναικών. Η συμμετοχή στα κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Γιατί σήμερα όσοι κατακρίνουν την πολιτική θα πρέπει να αντιληφθούν ότι βρίσκεται σε θέση αδυναμίας να επιβληθεί σε εγχώρια και διεθνή δίκτυα συμφερόντων. Όταν δεν συμμετέχουμε στις εξελίξεις, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι θα τις διαμορφώνουν άλλοι.
Θετική έκβαση της κρίσης, ούτε υπήρχε ούτε θα υπάρξει χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς να φέρουν το βάρος οι έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι μέχρι τώρα είναι στο απυρόβλητο.
Τίποτε δεν είναι αναλλοίωτο και αμετάβλητο. Άνθρωποι αλλάζουν αποφάσεις άλλων ανθρώπων. Και η αλλαγή πορείας θα έχει επιτυχία με το λαό σε ενότητα, με τη κοινωνία σε υποστήριξη. Χρειαζόμαστε κοινή προοδευτική προσπάθεια για να ενώσει χιλιάδες πολίτες στον αγώνα τους και στη δίκαιη απαίτηση τους για να δώσουμε λύσεις και να οδηγήσουμε από κοινού σε έξοδο από τη κρίση με:
Προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή στρατηγική που ομολογήθηκε η αποτυχία της από τους ηγέτες της ευρωζώνης και ήδη ομιλούν και για νέο σχέδιο, που δεν θα ευοδωθεί όσο επιμένουν σε συνταγές αποτυχίας.
Αυτονομία της πολιτικής απέναντι σε παλιά και σε νέα δίκτυα του παρασιτικού κεφαλαίου που επιδιώκουν τον έλεγχο της πολιτικής ζωής προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων. Να ανορθώσουμε ξανά τη Πολιτική στην υπηρεσία του γενικού και του δημοσίου συμφέροντος. Είμαστε εδώ για να ξαναχτίσουμε την πολιτική στο βάθρο που τη θέλει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας.
Δημοκρατία απέναντι στις αντισυνταγματικές και αντιευρωπαϊκές απόπειρες επιβολής, καταλύοντας την αρχή της πολιτικής ισοτιμίας και επιχειρώντας ανοικτές παρεμβάσεις στην εσωτερική πολιτική ζωή. Να μην οδηγηθεί η Δημοκρατία σε αναπηρία όπου θα συμμετέχει το 40% του πληθυσμού στα κοινά, ένα άλλο 40% θα ιδιωτεύει και ένα 20% θα κινείται σε αντιπολιτικά δίκτυα. Και η προσπάθεια όλων μας πρέπει να είναι το όχι στην ιδιώτευση, ναι στη συμμετοχή για προοδευτική έξοδο από τη κρίση. Και η μεγάλη αποχή στις εκλογικές αναμετρήσεις , αποτελεί ένδειξη ενός από τα αρνητικά ενδεχόμενα.
Παραγωγική ανασυγκρότηση απέναντι στην πολιτική μαζικής φτωχοποίησης και ανεργίας εις βάρος του λαού και προς όφελος του παρασιτικού κεφαλαίου.
Κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη απέναντι στην κοινωνική ισοπέδωση και στη διάλυση εισοδημάτων και επιχειρηματικών προσπαθειών. Καλούμε κάθε Δημοκράτη και Προοδευτικό πολίτη να δώσουμε από κοινού τη μάχη για να συμβάλλουμε στην προσπάθεια της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού καθώς και άλλων πολιτικών δυνάμεων για την δημοκρατική και προοδευτική έξοδο της χώρας από την κρίση.
Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
